Jennifer Hoffman. We kennen haar allemaal als actrice uit Westenwind, Bro’s Before Ho’s, Dokter Tinus en De Luizenmoeder. In De Geknipte Gast vertelt ze waarom jaren geleden subiet stopte met spelen.
Tijdens haar werk kreeg ze een bizarre opdracht die haar ronduit shockeerde.
Jennifer (43) vertelt bij Eus over haar jeugd, en dat ze als kind vaak werd gepest. Dat had vooral te maken met het gegeven dat de ontwikkeling tussen haar en haar klasgenoten niet helemaal synchroon liep. Zo vonden haar vroegere vriendinnen haar opeens ‘kinderachtig’. “Zij werden opeens volwassener en ik bleef wat meer kind. Op een gegeven moment was er niemand meer over.”
Het maakte Jennifer erg onzeker en ze maakte er een tactiek van om dan maar vooral zo weinig mogelijk op te vallen. “Ik wilde alleen maar grijs zijn. Om te overleven moest ik gewoon niet opvallen. Niet mijn vinger omhoogsteken in de klas, ook al wist ik het antwoord wel.”
Het ging zelfs zo ver dat ze tijdens een CITO-toets dezelfde antwoorden invulde als de meisjes die naast haar zaten. Daarmee saboteerde ze zichzelf bewust. “Want ik wist dat ik van hen op mijn donder zou krijgen als ik andere antwoorden had.” Dat mechanisme, van in haar schulp kruipen, zette ze voort in haar latere leven.
Totdat ze op de brugklas meedeed aan een voorstelling met muziek. “Het ging over een hondenasiel en ik mocht de poedel zijn.” En dat ging haar goed af. “Ze zeiden zelfs: ‘Ga maar improviseren’.” Dan ging ik blaffen en bij mensen op schoot zitten. Als ik ging spelen, dan had ik echt schijt. Dan voelde ik me goed, want ik was het zelf toch niet. En de interactie met het publiek was echt magisch”
Jaren later had haar leven een totaal andere wending genomen. De toneelschool durfde ze niet aan, omdat ze dacht dat ze daarvoor heel veel levenservaring moest hebben. Maar via een castingbureau kwam ze bij Westenwind terecht, de serie die haar instant beroemd maakte.
Daarmee werd ze in één klap volwassen, want Westenwind was hard werken, er waren lange draaidagen en er was weinig tijd voor andere dingen. Jennifer was in haar element, totdat er op een dag iets gebeurde dat haar enorm shockeerde.
“Er moesten sexscènes worden gedraaid. De scriptschrijvers hadden bedacht dat mijn personage Sam na een verkrachting als hoer zou gaan werken. Met een scène in een auto, met daarin haar eerste klant. Dan moest ik die man berijden, en tijdens dat berijden zou ik dan een flashback krijgen van die verkrachting. En vervolgens zou ik uit die flashback komen doordat die man zou klaarkomen in mijn gezicht. Toen was ik achttien!
Degene die dat bedacht had zei: ‘Dat is een hele mooie verhaallijn, heel mooi van spel’. Ik dacht alleen maar: dit is voor jullie vermaak geschreven, voor mannen. Ik vind dit nogal heftig, ik wil dat niet doen. Dus ik zei op een gegeven moment: ‘Als dit op het callsheet staat, dan kom ik niet’.”
“Ik weet niet waar ik het lef vandaan haalde. Toen zei hij: ‘Als je zo denkt dan kun je toch nooit actrice worden?’ Toen zei ik: ‘Ik wil geen actrice worden. Sterker nog, ik wil de serie uit.’ Ik dacht, ik ga naar huis, ik voel me niet veilig hier. Later werd ik nog gebeld, voor een auditie. Toen heb ik gezegd: ‘Je hoeft me nooit meer te bellen, ik ga nooit meer spelen’.”
Er brak een zware tijd voor haar aan: “Ik had geen huis, geen fundering, geen werk, ik had niks meer. Ik wist gewoon niet meer wie ik was.” Ze schreef zich in bij een business-opleiding, en de film- en tv wereld leek opeens heel ver weg. Tot ze een paar jaar later toch weer werd gevraagd voor een rol. “En toen kwam de liefde voor het acteren ook weer terug.”
En waar ze zich vroeger onzeker voelde over haar kunnen, bleek dat collega’s nu juist om haar advies vroegen. Een ervaring waardoor ze zich nu gelukkig wel weer thuis voelt in een wereldje waaruit ze eerder alleen maar weg wilde.
Je kijkt de aflevering van ‘De Geknipte Gast’ hier terug.
De stijl van Jennifer Hoffman is basic, maar: 'Ik stop de jongens nog graag in lingerie'
