In Urk! maken Teun en Albert een reisje naar Frankrijk. Ze verblijven in een vissershutje op het chateau van de familie Gnodde. Een prima plek voor wat ontspanning, vindt Teun. Albert ziet dat anders.
De Fransen, de taal, het landschap: hij moet er allemaal niks van hebben.
“Het is wel een mooie omgeving, maar mij te rustig”, merkt Teun onderweg in de auto op. “Ik vind het hier eigenlijk net zo doods als in Nederland”, reageert Albert, duidelijk niet onder de indruk van het landschap. “Het is triestig.” Hij is veel liever ergens met “een marktje, een supermarktje en een koffiewinkeltje, een apotheek en een kroegje” dichtbij, verklaart hij.
Eenmaal aangekomen in het chateau ziet hij ook meer nadelen dan voordelen. “Je voelt hier wel echt de vochtigheid”, klinkt het. De kou die in het chateau hangt kan hem evenmin bekoren. Een klein lichtpuntje: in de groene kamer kan de plastic bloemenwand wel iets van zijn goedkeuring wegdragen. “Het is enkel een beetje stoffig, maar dat geeft niet.”
Al met al heeft Albert vooral een hoop bedenkingen, en even later waarschuwt hij Teun maar alvast: “Teun, ik ga vast effe een ding vertellen, waag het niet om het ooit in je bolle kop te halen om een chateau te kopen.” Teun antwoordt dat dat nog wel altijd een droom van hem is, maar Albert wil er niks van horen. “Dan houd je het maar bij een droom.”
Als Gabrielle uitweidt over de verdere verbouwplannen – ze gaan met drie gezinnen een verdieping delen – krijgt Teun toch ook zo zijn twijfels. Wellicht is het niet alleen maar leuk en gezellig, zo’n chateau. “Nou, ik ging iedere dag en iedere nacht op mijn knieën zitten bidden om kracht”, merkt hij op. Heeft helemaal geen zin, volgens Albert: “Dat helpt niet, dat kan ik je vast vertellen.”
Alsof dat allemaal nog geen ellende genoeg is, is de hut waarin Albert en Teun logeren een flink eindje van het hoofdgebouw af én in een autoluwe zone. En dan heeft de accommodatie ook nog eens geen gordijnen en moeten de twee zelf de houtkachel nog aansteken. Aanmaakblokjes, lucifers: het ligt allemaal niet klaar.
Om hout te halen moeten de twee met een kruiwagen over een modderig paadje. Teun probeert zijn mopperende reisgenoot nog te wijzen op de kracht van in het nu zijn, maar dat is verspilde moeite. “Dat hout is allemaal zeiknat. Moet ik dit nou leuk vinden dan?”
Na een maaltijd is het tijd voor een boottochtje” ze gaan vissen. Na een aantal keer de hengel uitwerpen geniet Albert zowaar even van de rust op het water. Van lange duur is de pret niet: “Het is nou niet zo’n comfortabele boot. als ik eerlijk ben.”
Zonder vangst besluiten ze dat het wel mooi geweest is. “Een ervaring armer, een illusie rijker”, grapt Teun. Niks nieuws, vindt Albert: “Dat is elke week zo.”
De hele aflevering van ‘Urk!’ kun je hier terugkijken.
Mathilde uit 'Urk!' bevallen van kerngezond dochtertje
