De cursisten in ‘Kamp van Koningsbrugge’ beginnen middenin de nacht aan een mars. Hun enige opdracht? Door blijven lopen, ‘gewoon’ door blijven lopen. Mét 20 kilo bepakking op hun rug.
Totale afmatting in eindfase 'Kamp van Koningsbrugge': 'Ik wil niet meer'
De totale afmatting haalt niet bij iedereen het beste in zichzelf naar boven.
‘Ik kan niet meer’
Terwijl de cursisten fysiek compleet kapot zijn, is het belangrijk dat ze mentaal sterk blijven. Omdat de mars volgt na dagen van fysieke afmatting, is het dus maar de vraag of ze de mentale kracht vinden om door te zetten.
Vlak na de eerste stappen begint Agavni het al zwaar te krijgen. Na ruim 105 uur Kamp van Koningsbrugge is ze aan het eind van haar Latijn: “Ik kan niet meer”, zegt ze wanhopig, “kan iemand mij duwen?”
‘Ik wil niet meer’
Ook de jongste van het stel, de 23-jarige Robin, zit na een tijdje lopen tegen zijn grens aan. De sous-chef zit er mentaal compleet doorheen. “Ik wil niet meer”, huilt hij hard terwijl hij stap voor stap door blijft zetten.
De zwakste schakels halen het beste of het slechtste in de rest van de cursisten naar boven. Zij moeten, naast zichzelf, ook hun lijdende teamgenoten er – letterlijk – doorheen trekken. Vooral Omar lijkt last te hebben van het ‘gejammer’.
‘Ik kan wel gaan janken’
“Als je commando wilt zijn dan is dit de weg. Geen emoties tonen”, zegt hij gefrustreerd terwijl hij doorloopt. “Ik blijf gewoon gaan, ik kan wel gaan janken maar daar schiet ik ook niks mee op.”
Tom zet juist een stap extra voor zijn mede-cursisten. “Kijk wat we gedaan hebben de laatste dagen”, moedigt hij de huilende Robin aan. En wanneer Agavni vlak voor de finish in elkaar dreigt te zakken, neemt hij haar volledige bepakking over.
Met 40 kilo aan materiaal op zijn rug moedigt hij tijdens de loodzware eindsprint de groep nog steeds aan: “Dit is karakter”, roept Tom “Hier laat je het zien!”
Emotioneel vertrek in 'Kamp van Koningsbrugge': 'Je bent respectloos naar jezelf'
Het fragment terugkijken? Dat kan hier.
