In de finale aflevering van ‘Heel Holland Bakt: Nog een keer’ liep de spanning hoog op. Ivo van Woerden keek de aflevering en praat je bij. Jacques verloor zijn zelfvertrouwen net toen hij het nodig had. ‘It is what it is.’
Let op Spoilers!
‘Als je aan een ingestort koekhuisje denkt, dan denk je aan Jacques,’ staat op de speciale Heel Holland Bakt Nog Een Keer’-site bij zijn kandidaatomschrijving.
Jacques deed mee aan het tweede seizoen van Heel Holland Bakt, moest een huisje van koek bouwen en toen hij er een gedeelte van het dak op wilde leggen, donderde de boel in elkaar. Heel Nederland keek toe, de scene werd – ook dit bakseizoen – veelvuldig herhaald en het ging Jacques niet in de koude kleren zitten. Ja, er zijn mensen die een trauma over hebben gehouden aan het ontvluchten van hun thuisland wegens een oorlog, omdat ze onverhoopt in een ‘me too’-situatie terecht zijn gekomen, of omdat de belastingdienst ze compleet ruïneerde. En er zijn dus mensen die een trauma overhouden aan een ingestort koekhuisje.
Jacques mocht zich dit seizoen revancheren om te laten zien dat hij meer was dan een rustieke bakker die, met kolenschophanden en maatje 48 aan de voeten, problemen met delicate toestanden heeft. Hij schopte het met een blakend zelfvertrouwen tot de finale om, dat was althans de analyse van Robèrt, door de barstjes in zijn zwaar overvulde macarons tijdens de technische opdracht, ineens zijn zelfvertrouwen te verliezen, net toen hij het nodig had.
Want er moest na die macarons dus weer gebouwd worden. Nu met nougatine en soesjes. Jacques zou een molen neer gaan zetten waarvan de wieken zouden moeten draaien. Maar zover kwam het allemaal niet. Aan het eind van de rit stond er een baksel dat door Janny ludiek werd vergeleken met de smeltende klokken van Dali. ‘It is what it is’, sprak Jacques. En zo was het.
Ondertussen werd hij links en rechts ingehaald door Cas, die we hier thuis inmiddels ‘Clown Cassie’ noemen omdat… nou ja, zie de scene met de blauwe tanden of eigenlijk elke scene. Die Cassie bouwde dus allememaggies snel een stoomtrein van nougatine, inclusief stoom en soesjes als kolen. Die locomotief zal ongetwijfeld ergens in een reclame voor de aanstaande kerstdagen opduiken, zo mooi was hij. Hij zette voor de presentatie ook nog even een conducteurspetje op. Ja hoor Cassie, we stappen allemaal graag in je treintje. ‘Fúút, Fúút’.
Desondanks kon er maar een de winnaar zijn. Zelden heb ik met open mond zitten kijken naar hoe iemand zijn subtiel met bladgoud verrijkte spiegelglazuur zo uit de losse pols met het woord ‘Opera’ decoreerde. In de handen van ieder ander, of nou ja, van mijzelve, zou dat er in m’n hoofd heel mooi uit zien, maar in het echt iets van ‘Opa’ of ‘Apero’ worden, of alleen een ‘O’ met veel te weinig ruimte voor de rest. Maar nee, geef Gwenn een spuit en hij tekent zo een hele hennatatoeage op een even daarvoor vakkundig in elkaar gezette nougatine-gitaar.
Wat kan die man bakken. Soesjes nog fluks van een kandijsuikerkorreltje voorzien. Nog een volkje fleur-de-sel door de nougatine. Even een lekkere sinaasappeltoestand inkoken om Janny te imponeren. Ja hij was de terechte winnaar van dit seizoen en mocht de gouden taartschep mee naar huis nemen.
Terwijl Gwenn opging in het feestgedruis vulden wij onze ‘dubbelzinnige uitspraken’ uit Heel Holland Bakt-lijst nog even aan met deze zalige zinnen uit de finale-aflevering: ‘Je moet een beetje tikken van onder’, ‘Ik hoop dat ik ‘m in het doosje gestampt krijg’, ‘is het te kort, dan is het te stijf’ en ‘deze is fors gevuld’. Probeer ze de komende weken uit op uw lief en u krijgt vanzelf zin. Ook in bakken.
Gefeliciteerd Gwenn!
Bekijk de aflevering hier terug.
Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?
Heel Holland Bakt: ‘Lekker mollig, lekker zacht’
