Lailuma Sadid was als jonge vrouw journalist in Afghanistan, maar vluchtte omdat ze van de Taliban niet mocht werken. Ze ziet de toekomst van haar thuisland somber in, vertelt ze in het ‘NOS Journaal’.
Dinsdag sprak de journalist met het hoofd van de NAVO. Ze barste in tranen uit. “Erken alstublieft de Taliban niet. Plaats ons niet weer in deze situatie”, smeekte ze hem.
“Ik was journalist, een jonge vrouw. De eerste journalist die weigerde haar hoofd te bedekken. Daarom werd ik ernstig bedreigd”, zegt Lailuma Sadid vanuit Brussel, waar ze nu woont.
Onder de Taliban, die vijf jaar lang aan de macht waren in de jaren negentig, mocht ze niet werken. Ze gaf thuis stiekem les aan jonge meisjes, maar ze werd betrapt. “Na twee waarschuwingen straften ze me en gaven ze me zweepslagen”, zegt Sadid. “Ik vroeg: ‘Wat heb ik misdaan? Ik wil ze gewoon leren lezen en schrijven’.”
Ze gelooft er dan ook niets van dat de Taliban vanaf nu wel vrouwenrechten zullen respecteren. “Ik weet zeker dat het een leugen is”, zegt ze. Volgens Sadid is het een tactiek om erkenning te krijgen in de wereld.
Ook veel andere Afghaanse vrouwen vrezen voor hun toekomst en geloven niet in de plotseling gematigde boodschap van de groepering. Tijdens de eerste officiële persconferentie van de Taliban op dinsdag zei een woordvoerder dat vrouwen mogen werken en studeren en geen boerka op straat hoeven te dragen.
Kijk het fragment hier terug.
Wat kun je als gewone, verre burger doen voor de situatie in Afghanistan?
