“Ik voelde me bijna bejaard”, vertelt Marlies (31) ons op Wereld Trombose Dag.

Dikke benen

Als tiener ligt Marlies met een stevige griep twee weken lang op bed. Vervelend, maar even goed uitzieken en het is over, denkt ze zelf. Wel krijgt ze dikke benen. “Dat vond ik gek. Maar mijn huisarts dacht dat het bij de griep zelf hoorde: ik lag tenslotte al behoorlijk lang plat.” Marlies besluit dan maar af en toe buiten een rondje te lopen. Dat helpt nauwelijks. “Mijn benen bleven dik.”

Navel

Al snel kan Marlies nagenoeg niets meer. “Ik kon mijn bed niet meer uit, want lopen ging niet.” Ze gaat naar het ziekenhuis. Ook daar weten ze aanvankelijk niet wat er aan de hand is. “Als je jong bent, denken artsen niet meteen aan trombose.” Pas als haar aderen van haar tenen tot haar navel zijn verstopt, wordt de ziekte vastgesteld. Bij trombose raakt een bloedvat verstopt door een bloedstolsel. “Ik had er niet later achter moeten komen, want dan had het stolsel kunnen doorschieten naar mijn hart, longen of hersenen.”

Spataderen

De artsen moeten de bloedverdunners direct in haar buik spuiten. Marlies is geschrokken, maar buiten levensgevaar. De ziekte richt wel veel schade aan. “Mijn benen waren zo aangetast, dat ik opnieuw moest leren lopen.” Ze krijgt ook spataderen, maar dat is niet de enige reden waarom ze zich oud voelt. Elke vrijdag moet ze op controle in het bejaardentehuis, omdat daar dan nog het trombosecentrum zit. “Dat is natuurlijk helemaal niet leuk als je zestien bent.”

Melanie kreeg kanker tijdens haar zwangerschap: 'Ik vertrouw mijn lichaam niet meer'Lees ook

Zomerjurk

Als tiener speelt Marlies volleybal op hoog niveau. Dat is na de trombose voorgoed voorbij, vertelt ze. “Ik kon het niet meer. Ik heb nog steeds niet genoeg kracht in mijn benen om te rennen en te springen.” Ook moet ze zichzelf de eerste jaren in steunkousen hijsen. Niet bepaald de gedroomde look voor een tiener. “Vooral niet als je zomers een leuk rokje wil dragen.”

Bloedverdunners

Bij de meeste mensen komt trombose niet terug. Maar Marlies blijkt het zeldzame antifosfolipidensyndroom te hebben, waardoor haar bloed sneller stolt en klontert. Ze slikt om die reden nog steeds bloedverdunners om te voorkomen dat haar aderen weer dichtslibben. Een glas wijn is er daardoor niet bij, en als ze een wondje heeft, bloedt ze meteen als een rund. Marlies moet daarom altijd een speciaal kaartje met medische gegevens bij zich dragen. “Zelfs de tandarts moet er rekening mee houden.”

Rusteloze benen

Marlies wil niet haar hele leven medicijnen slikken. “Bij een zwangerschap zou ik dan elke week op controle in het ziekenhuis moeten.” Ze stopte om die reden drie keer met haar medicatie, maar steeds kwam de trombose terug. Echt eng vindt ze dat niet: ze weet precies waar ze op moet letten. “Het voelt alsof je heel hard hebt gedanst en wakker wordt met heel zware, rusteloze benen.” Alert is Marlies wel. “Ik sta ermee op en ik ga ermee naar bed. Trombose zit altijd in mijn hoofd.”

Marlies wil met oog op haar privacy niet met haar achternaam genoemd worden. 

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in oktober 2019.