Lees ook
Maartjes dochter Lynn (5) heeft leukemie: ‘Ze is echt niet alleen maar zielig’

Marjolein: “Emma kreeg onverklaarbare blauwe plekken in haar hals. Ik ben verloskundige, en wist meteen: dit komt niet van het spelen. Op dinsdag prikten we bloed bij de huisarts, op woensdag kreeg ze haar eerste chemo. De artsen waren verbaasd dat ze überhaupt nog overeind stond: zó laag waren haar ijzerwaarden.”

“Voor die vlekken had ik wel gezien dat ze soms wat witjes was, maar ja, welk kind is dat niet? Inmiddels heeft Emma vijftig chemo­kuren, dertien bloedtransfusies en verschillende operaties en been­­­merg­­­puncties gehad. Haar Kanjerketting heeft driehonderd kralen – elke kraal staat voor één ingreep.”

“Het eerste halfjaar was het ergst. Door alle medicatie zie je je kind alleen maar afbrokkelen: ze had pijn, kon niet meer lopen, bleef overgeven. Op een gegeven moment was ze niet eens meer herkenbaar als ons eigen kind.”

“En die compleet nieuwe wereld waar je instapt. Al die kale koppies, die verdrietige ouders, verschrikkelijk. Nee, dat lieten we Emma niet zien. Het is lachen op de kamer, huilen op de gang.”

“Ik weet nog dat we weer gingen peuterzwemmen na het eerste heftige behandeltraject. Zegt een omaatje: ‘Nou, ze heeft wel minder haar dan d’r moeder.’ Dus ik zeg: ‘Klopt, je hebt minder haar als je kanker hebt.’ Dat gezícht.

Nu wij verder zijn in het traject kunnen wij ook anderen tot steun zijn. We zijn positief: van alle kinderen met leukemie geneest 80 procent. Er zijn zat ouders op de afdeling die met ons willen ruilen, hoe gek dat ook klinkt.”

Lees de andere gesprekken met ouders uit LINDA.167 via Blendle (€).