Komisch, maar met een serieuze insteek

Ook al is Help Me! een komisch boek, de gedachte erachter is heel serieus. “Toen ik midden-dertig was, was ik heel ongelukkig”, vertelt Marianne ons. “Ik had een goeie baan, werd als journalist betaald om de tofste dingen te doen, droeg mooie kleren, woonde in Londen. Maar blij was ik niet. De mensen om me heen begrepen dat niet.”

Succesvol, dus ‘je mag niet zeuren’

Ze legt uit: “Alles leek goed te gaan, dus ik mocht niet klagen over mijn leven. Behalve over het feit dat ik vrijgezel was; dat ik dáár van baalde, dát begrepen anderen.” Op een katerige zondagochtend besloot Marianne het roer om te gooien. “Ik had al vaker zelfhulpboeken gelezen, maar de tips toegepast? Nooit. Mijn vrienden lachten me uit als ik weer met zo’n boek aankwam. Nu zou ik ze wél gaan proberen, en ik zou een ander mens zijn als ik daarmee klaar was.”

Perfect persoon?

Maar waarom dan elke maand een ander boek? “Omdat ik op die manier hoopte aan verschillende facetten te kunnen werken”, legt Marianne uit. “Als dat zou lukken, zou alles – zou ík – perfect zijn.” Dat was echter niet wat er gebeurde, verklapt ze. “Ik heb veel over mezelf geleerd en ben zeker een ander persoon, maar niet perfect. Dat is ook niet mogelijk, weet ik nu.”

Lees ook
Jamie Li van ‘Sexy. But tired. But sexy’ legt uit wat boekenrel met háár deed

Zorgen zijn oké

Wat Marianne dan wél precies geleerd heeft? “Dat je eerlijk moet zijn over hoe je je voelt – en er dus over moet praten. Als ik nu wakker word, maak ik me nog steeds zorgen over van alles en nog wat. Dat is oké, en die zorgen kaart ik aan bij vrienden, ook al weet ik dat ze nergens over gaan. Het zijn de mensen in mijn leven die me de meeste steun bieden; geen zelfhulpboeken.”

Dit boek hielp ’t meest

Maar dat wil niet zeggen dat de boeken haar niets brachten. “Op hun eigen manier hielpen ze me allemaal. Mijn favoriet? De kracht van het Nu van Eckhart Tolle. Hij beschrijft daarin het stemmetje dat we allemaal in ons hoofd horen: het stemmetje dat ons bekritiseert, dat ons vergelijkt met anderen. Tolle stelt dat we moeten proberen niet in te zitten over het verleden of te piekeren over de toekomst, maar dat we in het nú moeten leven.”

En deze twee het minst

Over sommige boeken was Marianne op voorhand sceptisch – en is ze dat nu nog steeds. “Een van de boeken heet Berichten van mijn engelen, en de auteur stelt dat we allemaal met onze beschermengelen moeten praten. Ze heeft zowaar een enorme schare volgers. Ook in The Secret geloof ik ook niet: het idee daarachter is dat je alles krijgt, als je er maar in gelooft dat dat gaat gebeuren. Nou, ik heb héél hard geloofd dat George Clooney naakt in mijn deuropening zou verschijnen met een cheque van een miljoen dollar, maar hij is nog steeds niet langsgekomen.”

Onbegrip bij vrienden

Mariannes vrienden begrepen lang niet altijd dat zij zich door deze boeken liet leiden. “Ze plaagden me ermee, maar op een gegeven moment kon ik er niet meer om lachen. Ik was heel serieus bezig met mijn project en veel vrienden vonden dat ik erin doorsloeg.” En dat was ook zo, beaamt ze. “Ik dacht zelfs: ik wil nieuwe vrienden maken, die óók zelfhulpboeken gebruiken. Die zullen me wel begrijpen.”

Gebroken en gerepareerd

“Ik dacht dat ik alles op een rijtje had, dat ik de wereld beter begreep dan anderen”, blikt ze terug. “Dat was halverwege het proces. Mijn beste vriendin zei op een gegeven moment tegen me dat ze hoopte dat ik inzag dat ik goed was zoals ik was, dat ik niet hoefde te veranderen. Ik zág dat niet: ik dacht echt dat ik gebroken was en gerepareerd moest worden.” Op die gedachte kwam Marianne, naarmate het jaar vorderde, steeds verder terug. “Gelukkig zijn er uiteindelijk geen vriendschappen aan kapot gegaan.” Het hele zelfhulptraject beschrijft ze in Help Me!, dat je hier alvast online kunt bestellen.

Lees ook
Charlotte geeft online cursus via Instagram en dat is een razend succes