Naasten van mensen die in verpleeghuizen wonen, nemen zo veel zorgtaken op zich dat de instellingen nauwelijks meer zonder de mantelzorger kunnen. Volgens MantelzorgNL en de Patiëntenfederatie is in dit opzicht “de bodem al in zicht”.
“Als naasten dit niet zouden doen, valt de zorg voor onze ouderen om”, aldus Arthur Schellekens, directeur-bestuurder van de Patiëntenfederatie.
Hulp in het huishouden, administratieve zaken regelen of simpelweg gezelschap bieden en even een wandeling maken: de helft van de naasten doet dat volgens onderzoek van MantelzorgNL en de Patiëntenfederatie meer dan drie uur per week. Zo’n 120.000 Nederlanders wonen nu in een verpleeghuis. Familieleden en vrienden leveren volgens de organisaties een onmisbare bijdrage aan de zorg voor deze mensen.
Wanneer je ouders steeds ouder en hulpbehoevender worden: hoe verlies je jezelf niet in de mantelzorg?
De meeste mensen die mantelzorg verlenen aan iemand in een verpleeghuis zeggen dat ze dat graag doen. Van de 680 familieleden die de organisaties hebben ondervraagd is 64 procent positief. Wel ervaart bijna driekwart (73 procent) de taken als ‘in min of meerdere mate belastend’, blijkt uit het onderzoek.
Volgens MantelzorgNL en de Patiëntenfederatie is ‘de bodem van het potentieel reservoir’ aan mantelzorgers ‘al in zicht’. Maar: “Gezien de vergrijzing die voor ons ligt, is dit pas het begin.”
De organisaties achter het onderzoek stellen dat het in de samenleving nog ontbreekt aan bewustzijn hierover. Onder meer de samenwerking met mantelzorgers is nog niet optimaal, stellen MantelzorgNL en de Patiëntenfederatie. Ze vinden dat dit beter en professioneler moet.
Schellekens: “Politieke en maatschappelijke discussies gaan nu vaak over de vraag óf de hulp van naasten in de toekomst wel of niet wenselijk is. Maar we kunnen nu al niet meer zonder. Waar het dus vooral over zou moeten gaan is hoe we dit zo goed mogelijk met elkaar regelen.”
Desiree is mantelzorger: 'Mijn ouders woonden vier jaar in onze garage'
