Donorkind

En niet alleen bij haar. De teller staat nu op zeventien donorkinderen. Luca: “We verwachten dat er nog wel meer worden gevonden.”

“Nooit heb ik gedacht dat ik níét op mijn vader leek. Ik had zijn lengte, zijn ogen en alleen een wat spitser gezicht. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik negen was. Rond mijn vijftiende zei mijn stiefmoeder dat zij en mijn vader me iets moesten vertellen”, vertelt Luca. “Ze benadrukten hoe belangrijk ze vonden dat ze eerlijk tegen me waren. Toen dropte ze de bom.” Luca’s vader was niet haar echte vader, maar ze was verwekt met donorzaad.

DNA-databank

“Vaak vroeg ik me af wie dan wél mijn echte vader was. Maar zaad doneren gebeurde in de tijd dat ik werd verwekt nog anoniem.” Ze schreef zich op haar achttiende in bij de DNA-databank van de Fiom, een organisatie die onder meer zoekt naar matches bij anoniem donorschap. “Vrij snel kreeg ik te horen dat er een match was; ik had een halfzus. Dat vond ik bijzonder. Ik had gewoon een zus!”

Een jaar later hoorde Luca van het bestaan van drie halfzussen, die haar vertelden dat er nog negen kinderen van dezelfde zaaddonor waren gevonden. “Je bent benieuwd wie je vader is, we hebben hier een heel dossier”, zei één van de drie zussen toen ze met hen afsprak. “Maar voordat je het leest, moet je iets weten.” Ze vertelden dat Jan Wildschut, de gynaecoloog die de inseminaties bij hun moeders had gedaan, tegen alle regels in zijn eigen zaad daarvoor had gebruikt. “Hij was dus onze donorvader. Mijn mond viel open en mijn hoofd duizelde.”

“Inmiddels staat de teller op zeventien donorkinderen. Maar het is niet dat ik naar wildvreemden kijk of ze misschien op me lijken en er ‘ook eentje zijn’.”

Lees het hele verhaal van Luca in de LINDA.meiden MIJ NIET BELLEN, waarin ze ook vertelt over het contact met haar broers en zussen.

Lees ook
Maria wil weten wie haar anonieme donorvader is: ‘Graag samen een kop koffie drinken’

Je bestelt de nieuwste editie van LINDA.meiden STOP STRAATINTIMIDATIE hier.