In een poging mijn kleding ietwat te upgraden, stelde mijn moeder mij zo rond mijn vijftiende voor het bovenste knoopje van mijn bloesje open te laten. Voor mij voelde dat exact hetzelfde als dat hele bloesje uitlaten om vervolgens in mijn bh naar school te fietsen. Een absolute no go dus.

Dat knoopje – en ook die daaronder – blijft tegenwoordig, ruim dertig jaar later, fier ontknoopt. En ook mijn andere curves mogen wat mij betreft best gezien worden. Ik ben ontzettend trots op mijn lijf in al haar vrouwelijkheid en dat zullen starende omstanders weten ook, of ze het leuk vinden of niet. Figuurlijk dan hè, want ik ga doorgaans toch het liefst geheel gekleed de straat op.

Lees ook
‘Als je ouder dan veertig bent en een kind wil, is leeftijd een bijzaak’

Lizzo vind ik fantastisch. Hoe zij daar op het podium stond tijdens de VMA’s met al haar prachtige en goed gevulde achtergronddanseressen in balletpakje een show en een statement gaf. Een staande ovatie was meer dan verdiend. Maar deze week verscheen zij in een jurkje, waarin haar hele in string gehuld achterwerk te zien was, bij een basketbalwedstrijd. Mijn eerste reactie was “Help”. Maar gezien de lovende reacties begrijp ik dat een “Hoezee” meer op zijn plaats was geweest. Deze openbaring was kennelijk een statement. Wat voor statement? Dat ze fors is en schijt heeft aan wat anderen ervan vinden? Of dat ze haar billen mag laten zien, zonder dat het betekent dat je er ook aan mag zitten?

Het spijt me, maar in mijn ogen was het enige statement dat Lizzo maakte, dat ze dit vreselijk ordinaire jurkje buitenshuis durft te dragen. Het interesseert mij echt niet hoe Lizzo’s billen eruitzien en dat wil ik gewoon kunnen zeggen zonder dat ik beschuldigd word van fatshaming. En als Lizzo een BMI van 23 had, zou mijn mening precies hetzelfde zijn geweest.

Ik word er eerlijk gezegd een beetje moe van dat vrouwen die ervoor kiezen hun halve, of in Lizzo’s geval hele, hoeha er in het openbaar uit laten te bungelen, zich beroepen op dat zogenaamde female empowerment statement. Nou, niet voor mij dus. Alsof ik ineens meer feminist ben als ik morgen topless de Albert Heijn binnenwandel. Ik vind het eerder een belediging. Wij vrouwen zijn toch veel meer dan blote billen in de openbare ruimte? Is dat niet waar we tijdens al die emancipatiegolven voor gestreden hebben?

Lees ook
‘Hard to get spelen als je 48 bent, is écht kinderachtig’

Ik ben een groot voorstander van de vrijheid om te dragen waarin jij jezelf het mooist vindt. Trek vooral dat strakke jurkje aan als je maat 48 hebt, stap met je 1.85 op torenhoge hakken de deur uit en laat die spillebeentjes geen belemmering zijn dat ultrakorte rokje te dragen.

Maar als jullie het niet erg vinden, trek ik me even terug uit de juichcommissie wanneer zoveel bloot moet dienen om mij als sterke vrouw een hart onder de riem te steken. In dit geval beroep ik me liever op mijn vrijheid dat dan vooral heel erg onfatsoenlijk te vinden.