Eind juli zag Lea Jaspar (64) tijdens de overstromingen in Limburg het water de tuin van de buren in lopen. Ook haar huis kwam onder water te staan, en ze woonde maandenlang op de bovenverdieping en de veranda.
Eerder vertelde Lea al aan LINDA.nl hoe ze haar huis aantrof. Nu blikt ze terug op de wederopbouw. “We mopperen niet, maar het was soms wel pittig.”
Lea is alleen thuis als haar dorp Geulle op 15 juli een oproep tot evacuatie krijgt. Met behulp van vrienden en familie haalt ze de benedenverdieping zoveel mogelijk leeg en weet ze haar dierbaarste spullen te redden. Als ze na vijf dagen met haar man terugkeert naar hun huis, blijkt de ravage groot. De woning van bijna honderd jaar oud heeft vier dagen lang onder water gestaan. Destijds vreesde Lea dat de constructie het niet zou houden. “Ik hoop dat het goed komt, maar ik kan er nog geen zinnig woord over zeggen.”
Nu, bijna vijf maanden later, wonen Lea en haar man sinds woensdag weer in hun hele huis. Het meubilair en de keuken laten nog even op zich wachten, maar toch is Lea tevreden. “Ik heb het zo gemist om mensen te kunnen ontvangen. Dat kan nu weer.” Ze hebben geluk gehad, benadrukt ze: veel Limburgers wachten nog. “Ons huis is al bijna klaar omdat de aannemer meteen na de bouwvak, eind september, kon beginnen. Een uitzondering.”
Toch konden ook zij niet meteen met het opknappen beginnen. Het huis was nog nat, en moest eerst helemaal gedroogd worden. Maandenlang woonden Lea en haar man op een afgesloten veranda tegen het huis aan. Boven toverden ze een slaapkamer om tot een woon- en werkkamer. “We moesten kiezen tussen de kou of de droge lucht van de bouwkachels. Dan kies je toch voor de warmte. Maar voor water moesten we naar buiten. Vooral toen het weer winters werd, moesten we echt op onze tanden bijten.”
Eerst moet het nodige sloopwerk worden verricht. 
Toch zitten Lea en haar man in “best een positieve situatie”, benadrukt ze. “Sommige mensen zitten nog steeds alleen op twee klapstoeltjes. De verzekering heeft hen dan een aannemer toegewezen die bijvoorbeeld pas in februari 2022 kan beginnen.” Zo ook bij een buurman van tachtigplus. “Hij woont ook deels op een veranda, maar waar die van ons dichtgetimmerd was met houten planken, zit hij tussen het plastic folie en latjes. Ik was daar vanochtend een kopje koffie drinken en dat is eigenlijk niet uit te houden.”
Lea heeft altijd het volste vertrouwen in verzekeringen gehad. Maar de manier waarop zij en andere slachtoffers werden behandeld, viel ontzettend tegen. “Zelfs al was het bij ons goed geregeld, we moesten bij alles vechten om het voor elkaar te krijgen. Ze wilden zo min mogelijk vergoeden. En dat terwijl de overheid de overstromingen tot een ramp heeft verklaard. Ik had meer menselijkheid verwacht. Sommige mensen zitten al maanden te wachten in een vochtige, beschimmelde ruimte omdat de verzekering niet thuis geeft.”
Lea is dan ook blij dat de gemeente Meerssen – waar Geulle onder valt – inwoners nu begeleidt bij de afhandeling van verzekeringskwesties. Zelf is ze betrokken bij de stichting Water-stop.nu die een nieuwe ramp in het gebied wil voorkomen. “De minister van Infrastructuur heeft inmiddels in een brief bevestigd dat de gemeente moet focussen op watermanagement en het oplossen van achterstallig onderhoud in dit gebied. Dat geeft goede moed.”
De geïmproviseerde keuken waar we Lea boven het artikel ook in zien.
Het huis gaat de goede kant op.
Want de angst voor het water zit er bij vele Limburgers wel in. Zo ook bij Lea. “Soms lag ik wakker over de situatie met het huis, maar ik heb ook wel vervelend gedroomd over het water. En als er een hevige regenbui komt, denk je toch stiekem: wat gaat er gebeuren? Het vertrouwen dat het goed komt, is er nog niet. De angst moet uit je systeem.”
Lea krijgt rust door zich in te zetten voor het waterprobleem in de regio. “Als ik me nuttig kan maken, helpt dat. Veel mensen houden zich stoer, maar worstelen ondertussen met emotionele problemen. De overheid zou zich nog meer moeten inzetten om hen te ondersteunen.”
Tegelijkertijd brengt een ramp ook het mooie in de mens naar boven, ziet Lea. Zo zijn ze als buren veel hechter geworden, en kregen ze steeds weer warme maaltijden, koffie en andere hulp van goede doelen en vreemden. Twee keer werden ze via de Rotary Club door een Zeeuws stel uitgenodigd om in hun huisje in Zeeland te verblijven. “We horen op het nieuws vaak alleen de slechte dingen, maar er zijn ook heel veel mooie dingen gebeurd.”
Een door Lea gemaakte foto van haar man en het Zeeuwse stel.
Tot 250 miljoen euro verzekerde schade door wateroverlast in Limburg en Brabant
