Wie dertig is hoort een huis, een goede baan en een kind te hebben. Of twee. Lekker laten lullen, zeggen LINDA.nl’s Suzette Hermsen (31) en vriendin Lianne Marije Sanders (30).
In hun gelijknamige boek dat vanaf deze week in de winkels ligt, laten ze zien dat iedereen anders is. En dat er dus niet maar één juiste manier is om dertiger te zijn.
De twee schrijvers zijn verschillend. Zó verschillend dat ze elkaar tijdens het maken van hun boek soms de hersens wel wilden inslaan. Soms? Eigenlijk het hele proces lang. Lianne had een burn-out en bekeek de wereld door een hele andere bril dan Suzette. Dat contrast zorgt voor een rauw, soms vreemd, maar tegelijkertijd verfrissend en eerlijk boek.
We legden het duo drie thema’s voor. Hoe kijkt iemand die een burn-out doormaakt bijvoorbeeld naar de toekomst, in vergelijking met iemand die kiplekker in haar vel zit? Interessant, maar bovenal verhelderend voor iedereen die denkt dat er maar één recht pad bewandeld kan worden. Spoiler: dat is niet zo. En wie dat wel zegt: lekker laten lullen.
Lianne: “Voor m’n burn-out was ik extreem bezig met de buitenkant: vet werk, leuke dingen doen, er hip uitzien. Maar het gaf me nooit het geluk of de rust die ik zocht. Door m’n burn-out ben ik gaan inzien dat ik al deze externe dingen nodig had, omdat het er intern niet helemaal lekker aan toe ging. Ik had super weinig eigenwaarde. Nu kan ik de toekomst veel meer loslaten. En dat betekent niet dat ik ineens niet meer in een mooi appartement zou willen wonen (want ik woon nu op 28 vierkante meter en dat is echt geen feest), maar wel dat ik vaker tevreden ben.”
Suzette: “Ik heb het – denk ik – voor veel mensen herkenbare ‘syndroom’ dat ik wel ouder word, maar dat het niet zo vóelt. Daardoor denk ik dat de toekomst nog heel ver voor me ligt, terwijl ik gewoon 31 ben en het helemaal niet gek zou zijn als ik nu bijvoorbeeld aan kinderen zou beginnen. Als ik aan de toekomst denk, denk ik namelijk wel aan een gezin. Maar als ik op deze voet doorleef, ben ik daar op m’n veertigste nog steeds niet aan begonnen. Dus ik denk dat ik op een gegeven moment gewoon streng tegen mezelf moet zijn en moet zeggen: hop, je bént geen 20 meer. Neem een lekker kort kapsel en moederen maar. Nee hoor, geintje, ik hoop wel gewoon een milf te worden, haha.”
Lianne: “Voor m’n burn-out vond ik relaties vaak ingewikkeld, zowel vriendschappen als liefdes. Ik had het altijd het idee dat het een transactie was: ik doe heel lief tegen jou, dan doe jij ook lief tegen mij. Ik geloofde er niet in dat mensen het daadwerkelijk leuk vonden om bij mij te zijn en was altijd bang dat ze me zouden verlaten. Daardoor kon ik vaak niet helemaal ontspannen als ik met andere mensen was (of alleen met wijn. Grapje. Nee, eigenlijk echt.) Tijdens m’n burn-out heb ik geleerd meer op mezelf te vertrouwen en dat komt m’n relaties vaak ten goede.”
Suzette: “Ik zeg wel eens gekscherend tegen mijn vriend: wat zou ik toch zonder jou moeten. Maar eigenlijk meen ik dat wel. En dat geldt ook voor mijn vrienden en familie. Als ik chagrijnig ben, is het eerste wat ik doe iets leuks inplannen met een vriendin, mijn vriend of mijn broertje. Dan weet ik dat mijn chagrijnigheid daarna weer voorbij is. Ik ben iemand die heel goed op zichzelf kan zijn, maar zonder mijn relaties zou ik echt nergens zijn op deze wereld.”
Lianne: “Ja, dit is helemaal mijn thema. Het heeft me tijdens m’n burn-out erg geholpen dat ik leerde dat je een ego hebt, het beeld dat je van jezelf gecreëerd hebt, en een ‘ware zelf’. Zeg maar, tsja, je ziel. Ik weet dat dit echt next level zweverig is, maar doordat ik kon zien dat al mijn onzekerheid en angst om verlaten te worden door mensen, eigenlijk niks te maken had met wie ik echt was, en dat ik gewoon helemaal goed was zoals ik was, werd m’n leven veel lichter en fijner.”
Suzette: “En dit is dan weer helemaal niet mijn thema. Ik hoor mensen wel eens zeggen dat iedereen een psycholoog zou moeten hebben, maar ik zou echt niet weten waar ik het met zo iemand over zou moeten hebben. Ik heb het geluk dat ik mijn hele leven al vrij goed in mijn vel zit en meer dan genoeg zelfvertrouwen heb, waardoor ik niet echt met innerlijke rust, mediteren en dat soort dingen bezig ben. Het hoogtepunt van bewustzijn is voor mij het volgen van een yogaklas. Dat vind ik op z’n tijd heel lekker, maar zelfs dan schiet ik soms al in de lach van het zweverigheidsgehalte. Ik ben denk ik gewoon té nuchter voor deze kant van de mens.”
Lekker Laten Lullen, over het leven van twee volledig verschillende dertigers, ligt vanaf deze week in de winkels en is ook online te bestellen.
