In ‘Kloostergasten’ kiest dit keer schrijfster Lale Gül (26) ervoor om het hectische alledaagse bestaan te verruilen voor een aantal dagen van gebed, soberheid en stilte in het klooster.
Tijdens haar bezoek aan het klooster komt het gemis van haar ouders uitgebreid aan bod.
Gül, bekend als schrijfster van de bestsellers Ik ga leven en Ik ben vrij, voelt zich ietwat onwennig als ze voor het klooster staat. “Ik sta namelijk niet bekend als iemand die altijd heel positief is over het geloof. En ik moet zeggen dat ik ook wel echt houd van de dingen in het leven die leuk zijn. Althans, die ik leuk vind. Zoals een feestje en een glas wijn. Dat heb je hier allemaal niet.”
Toch kijkt de schrijfster uit naar de komende dagen: “Ik vind het heel interessant om in gesprek te gaan met mensen die heel anders in het leven staan dan ik. Dat trekt me altijd wel.”
Eenmaal in het klooster raakt Gül algauw in gesprek met de nonnen. Zij zijn benieuwd hoe het voor haar is om geen contact meer te hebben met haar strenggelovige ouders. De familie van Gül is zo boos vanwege haar negatieve uitlatingen over het geloof, dat ze drie jaar geleden hebben besloten om elkaar niet meer te zien.
“Ik heb dus ouders die streng religieus zijn. Ze hadden het liefst een dochter gehad die ook zo in het leven stond. Maar op mijn zestiende kwam ik erachter dat het geloof voor mij te streng en te beperkend was. Ik voelde me geketend door hun regels. Dus ik dacht: laat mij met rust, ik wil er zelf achter komen of ik het geloof iets vind of niet. En dat konden zij helaas niet aan.”
Gül spreekt haar ouders al een heel lange tijd niet. “Niet omdat ik het niet wil, maar omdat zij het niet willen. Alles van mijn levensstijl vinden ze nu fout en walgelijk. Dan zeggen ze: ‘We willen je behoeden voor de hel. Als we je accepteren, dan ga je naar de hel. Dus het is een vorm van liefde door je te verstoten, want dan kom je vanzelf misschien weer terug. Dan kom je terug naar het geloof, dan accepteren we je wel en kom je in het paradijs.’” Dat verhaal gaat er maar moeilijk in bij Gül: “Alsof ze het voor mij doen, althans… zo pakken ze het in. Maar ik geloof er bijna niks van.”
De schrijfster denkt niet dat er ooit een verzoening inzit. “Verzoenen klinkt als een mooi woord. Maar met sommige mensen valt niet te verzoenen. Ik kan wel willen verzoenen, maar als de tegenpartij dat niet wil… dat kan niet. Dat is verdrietig.”
Ze zegt daarom ook niet te hopen op een hereniging met haar familie: “Ik denk niet dat ze me ooit nog gaan bellen of opzoeken. Ik heb wel afscheid van ze genomen. Anders blijf je ook maar wachten of hopen, en dat moet je niet doen als je toch weet dat het niet gaat komen.”
De hele aflevering van Kloostergasten kun je hier terugkijken.
Lale Gül brak met haar familie en cultuur: 'Vrijheid heeft een hoge prijs, maar het is het waard'
