Gisteren liep ik wat te dollen met Sjors, een heerlijk tegendraadse vierjarige. Zijn moeder, vriendin Suus, gaf me een knipoog en zei: ‘Is het niet de zoon die je altijd wilde hebben??’ Ik glimlachte, maar dacht vooral aan jou. Alleen jij en ik weten wie mijn zoon had kunnen zijn.
Vooral in deze tijd, als een koude wind regendruppels in het gezicht slaat en de dagen donker zijn, ben je vaak in mijn gedachten. Maar ook als Lisa opduikt, de dochter van een kennis die rond jouw uitgerekende datum ter wereld kwam. Abel, hoe zou je er nu uitzien? Had je graag een scooter gewild, stiekem al een joint gerookt en was je klaar voor de liefde? Vragen waarop we nooit antwoord krijgen.
