Koning Willem-Alexander gaat deze middag langs bij de winnaar van Appeltje van Oranje 2024, stichting Al Amal. Door in gesprek te gaan met deelnemers en vrijwilligers van de stichting, wordt al snel duidelijk wat het winnen van de prijs tot op de dag van vandaag betekent voor de stichting.
LINDA. is aanwezig bij het gesprek tussen de koning en de vrouwen, vrijwilligers en jongeren. Ze delen openhartig hun persoonlijke verhalen met de koning.
Stichting Al Amal zet zich al jaren in voor mensen die het lastig vinden om, om verschillende redenen, aansluiting te vinden in de Nederlandse samenleving. De stichting werkt met maar liefst 65 vrijwilligers, bestuursleden en stagiaires, om een brug te slaan tussen mensen die bij hen hulp zoeken én de Nederlandse maatschappij.
Door hulp te verlenen haalt de stichting mensen met een migratieachtergrond uit een mogelijk sociaal isolement. Dit doen ze door het aanbieden van één-op-één begeleiding of door begeleiding in groepen.
Koning Willem-Alexander krijgt bij aankomst in de wijk Kanaleneiland in Utrecht een warm onthaal. Er vormt zich een haag van zingende kinderen voor de ingang van de stichting en al zwaaiend en breed glimlachend loopt hij ernaartoe, samen met wethouder Linda Voortman. Hij wordt bij de deur opgewacht door het bestuur en vrijwilligers van stichting Al Amal.
Het wordt gelijk duidelijk waarover de koning in gesprek gaat; het uitgereikte Appeltje van Oranje is bij binnenkomst namelijk direct zichtbaar. De koning mist op deze zonnige middag geen detail. Zo blijft de prijs, het bronzen appeltje, voor hem ook niet onopgemerkt. Stichting Al Amal ontving vorig jaar het Appeltje van Oranje, die toen in het teken van ‘eenzaamheid’ stond.
Ontspannen en lachend neemt de koning plaats aan de tafel waar hij in gesprek gaat met een grote groep vrijwilligers en bestuursleden van de stichting, ook Gemeente Utrecht is aanwezig.
Oprichtster Marzouka Boulaghbage trapt af, zij dacht dat het bestaan van de stichting iets tijdelijks zou zijn, toch blijkt niets minder waar. “We dachten dat we inmiddels niet meer nodig zouden zijn, maar helaas bestaan we nog”, vertelt ze aan tafel.
Het winnen van de prestigieuze prijs heeft er volgens de stichting voor gezorgd dat Al Amal “echt een plek heeft gekregen in de maatschappij”, zo vertelt één van de bestuursleden aan de koning. Eén van de vrouwen noemt de toegenomen media-aandacht “een bijkomstigheid van het winnen van de prijs”.
De sfeer zit er tijdens het open gesprek goed in. Zo concludeert de koning grappend of de uitreiking van de prijs het Oranje Fonds hen dus eigenlijk heeft opgezadeld met ‘een probleem’. “Wel een heel mooi probleem”, grapt één van de bestuursleden terug.
Het gesprek gaat verder, en aan tafel doen bestuursleden en vrijwilligers hun verhaal. Vanaf aankomst hebben de gesprekken al gelijk een persoonlijke touch. De koning blikt later in het gesprek nog kort terug op het eerdere werkbezoek van koningin Máxima aan stichting Al Amal. De stichting doorliep eerder al het groeiprogramma van het Oranje Fonds.
Om echt inzicht te krijgen in de activiteiten van de stichting, neemt de koning plaats tussen een groep vrouwelijke deelnemers. Op de tafels voor hen liggen kaartjes. Op de ene tafel liggen kaarten met afbeeldingen erop, op de andere tafelkaartjes met karaktereigenschappen.
De koning ontkomt niet aan zijn deelname aan de activiteit. Eén van de begeleiders vraagt hem om ook een kaartje te pakken, passend bij een eigenschap die hij nog zou kunnen verbeteren. De koning gaat de vraag niet uit de weg, wel moet hij er even over nadenken. Uiteindelijk kiest hij voor ‘sturend’.
5 x de romantiek tussen koning Willem-Alexander en koningin Máxima: 'Hij is mijn anker'
Dat het missen van aansluiting in de maatschappij kan zorgen voor stress, blijkt uit een later gesprek tussen de koning en vrijwilligers en deelnemers. Zo vertelt één van de vrouwen een bezoek aan de huisarts spannend te vinden. “In het begin durfde ik het niet, om mijn klachten te benoemen, maar na de training die ik hier heb gekregen, durf ik zelf de huisarts te bellen.”
Vrouwen vertellen aan tafel aan de koning dat aansluiting zoeken in de maatschappij voor stress kan zorgen tijdens de kleinste dingen. “Ik heb geleerd ‘nee’ te zeggen”, zo vertelt een deelnemer.
Voor haar en anderen is het stellen van grenzen iets wat zij moeten leren. Een bestuurslid valt haar bij: “In Marokko zeg je niet snel nee.” De koning zorgt voor veel lachende gezichten wanneer hij deze vrouwen toch het volgende adviseert: ‘Be direct!’
De koning neemt als laatste plaats tussen een groep jongeren, zij zochten hulp bij Al Amal. De koning luistert aandachtig naar hun verhalen. “Ik heb hier iemand gevonden die in mij gelooft, hier vind je hulp en hoop tegelijkertijd”, vertelt één van de jonge deelnemers aan de koning.
Eén van de jongeren vertelt dat de stichting, door het bieden van persoonlijke begeleiding, dag en nacht hulp biedt. Dit miste hij bij andere instanties waar hij eerder hulp zocht. De koning concludeert hardop dat ‘de Nederlandse cultuur, ‘kom volgende week twee uur maar langs’, dus niet werkt’, waar de groep hem lachend gelijk in geeft.
Het gehele bezoek door delen mensen persoonlijke verhalen. Eén van de jongens geeft toe erg zenuwachtig te zijn, toch deelt hij zijn verhaal, dan wel vanaf een papiertje. De jongen heeft een lastige tijd achter de rug; zijn kapperszaak biedt hem houvast.
De koning krijgt zelfs een kappersbeurt aangeboden. Al lijkt de koning wel tevreden te zijn over zijn eigen kapper. Al handenschuddend laat de koning een laatste grap toch niet achterwege. ‘Dat kan ik zelf ook met een tondeuse’, laat hij vallen; hij lijkt het dan te hebben over het kapsel van de jonge man.
LINDA. spreekt naderhand nog apart met de oprichter van de stichting, Marzouka Boulaghbage. Nog aan het bijkomen van het bezoek van de koning, blikt ze terug op het begin van de stichting en het ontstaan ervan.
Boulaghbage geeft in Nederland lessen Arabisch, wanneer ze opmerkt dat vrouwen bij haar naderhand blijven hangen met hulpvragen. Om hen te helpen, ontwikkelt ze daarom een cursus. Later blijkt dit het begin van Al Amal te zijn.
Boulaghbage wil de cursus via de stichting aanbieden, maar vindt duurzaamheid van het project erg belangrijk. “Eerst praatten we over tien lessen, maar daar zag ik niks in”, vertelt ze.
Met de stichting zet ze daarom in op het domino-effect. Dit wordt tijdens het bezoek van de koning meermaals benadrukt. Oud-deelnemers werken nu vaak als vrijwilliger bij de stichting, de opgedane kennis wordt als het ware (eindeloos) doorgegeven.
In het begin biedt Boulaghbage voornamelijk hulp aan vrouwen, nu zijn zij er voor iedereen. “We wilden iedereen de hulp bieden die het nodig had”, vertelt ze. “Uiteindelijk heeft ieder mens hetzelfde nodig.”
Dat de koning bij de stichting, die Boulaghbage inmiddels 24 jaar geleden oprichtte, langskomt, betekent veel voor haar. “Het is een hele eer. Deze erkenning heeft ons een plek in de maatschappij gegeven. Het geeft ons een boost om verder te gaan”, vertelt ze. “Een soort schouderklopje, al is dit wel een hele bijzondere.”
Koningin Máxima gespot in deze trendkleur (en nee, het is geen botergeel)
