Alles wat kledinghandelaren niet kunnen verkopen, belandt op een torenhoge kledingberg midden in de Chileense woestijn. ‘Het is een wereldwijd probleem”, vertelt Franklin Zepeda van EcoFibra. Wat kunnen wij doen? Stop met kleding kopen, ga restylen, recyclen en met naald en draad aan de slag.
Afgedankte kersttruien, skischoenen, slechtverkopende XXL maten, ski-jassen, maar ook nieuwe kleding die niet te verkopen valt; het belandt allemaal in de Atacama-woestijn, schrijft nieuwssite HLN.be.
In de wereld is een overvloed aan kleding. Het resultaat van grote kledingconcerns, die bijna net zoveel collecties lanceren als dat het jaar kledingweken telt. Waardoor er zoveel kleding overblijft dat de fashion industrie die niet aan de straatstenen kwijt kan.
Trendwatcher Antoinette van den Berg vertelde in een interview (2019) aan de Stentor dat “we vier keer zoveel kleding in gewicht zijn gaan gebruiken als een paar jaar geleden”. De meeste textiel die op de kledingbergen in Chili belanden komt uit Noord-Amerika, Europa en Azië. Via de nabijgelegen havenstad, Iquique, worden de duizenden tonnen kleding voor een prikkie geïmporteerd.
Vervolgens wordt van de kleding in het sorteercentrum bij de haven een selectie gemaakt. Alles wat wat de Chileense handelaren denken te verkopen, wordt naar de hoofdstad Santiago verscheept. Daar wonen de meeste consumenten. De rest wordt illegaal in de woestijn gedumpt, vlakbij de haven.
Jaarlijks gaat het om zo’n 39.000 ton aan textiel dat in de Atacama woestijn wordt gedumpt. Daar ligt inmiddels een ton aan textiel en zijn de bergen wel vier tot vijf meter hoog. Terwijl het zo’n 200 jaar duurt voordat één kledingstuk verteert. Kleding is niet biologisch afbreekbaar en bevat veel chemicaliën.
Regelmatig staat de fast fashion-woestijn in brand, om zo een deel van de restanten kwijt te raken. Maar ook daarbij komen giftige stoffen vrij, waar omwonenden last van kunnen krijgen.
Dan is er nog een klein gedeelte van de afgedankte kleding die wel wordt benut. De havenstad, Iquique, is een doorgangsplaats naar een beter leven voor straatarme migranten, vaak Venezolanen. Zij struinen, nadat zij duizenden kilometers hebben afgelegd voor een beter leven, door de kledingbergen op zoek naar een gratis nieuwe outfit.
De Chileense overheid werkt inmiddels aan een nationale wet voor maatschappelijk verantwoord ondernemen. Hierdoor maken ze de Chileense textielindustrie, en ook importeurs verantwoordelijk voor het afval dat ze genereren.
Ook in Nederland komt er een wet voor maatschappelijk verantwoord ondernemen. Dat kondigde demissionair minister Tom de Bruijn (Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking) in december aan. Bedrijven worden hierdoor verantwoordelijk voor het beschermen van het milieu en mensenrechten.
Volgens Zepeda is het probleem te wijten aan de cultuur van fast fashion. Designer-kleding en accessoires worden hierdoor zo snel mogelijk en vooral goedkoop nagebootst, zodat ook de consument deze snel kan aanschaffen. Dit gaat vaak ten koste van werknemers die in onmenselijke omstandigheden worden uitgebuit.
Volgens Zepeda zijn wij als consument hier verantwoordelijk voor. “We zouden alleen kleding moeten kopen als het echt nodig is, die repareren en recyclen.” Zijn bedrijf EcoFibra doet dit al. Hij gebruikt zijn afgedankte kleding voor het maken van isolatiepanelen voor sociale woningen in de omgeving van Iquiquie.
Overigens is de kledingberg in de woestijn van Chili niet de enige berg. Ook in Ghana belanden afgedankte kledingstukken op een enorme berg. Door de fast fashion industrie neemt de hoeveelheid toe, maar neemt ook de kwaliteit af, vertelt trendwatcher Van der Berg.
“Er is zelfs een groot gebied gereserveerd in Ghana om ons kledingafval te dumpen en te verbranden. Het moet gewoon veel minder. Het begint bij ons”, vertelt de trendwatcher. “Hier in Nederland. Bij het moment dat je iets koopt en weer weggooit.”
Tekst loopt door onder de foto
Volgens Van der Berg moeten we niet meer kopen, maar moeten we ‘kleding restylen’. “We gaan ons straks niet meer goed voelen als we steeds nieuwe dingen kopen. Zeker als je weet dat het bijdraagt aan de vervuiling. De bevrediging zal er straks uit bestaan dat je een voor jou uniek item hebt.”
Wil je meer weten over fast fashion, de kledingindustrie en de kledingbergen, kijk dan naar de film The True Cost. Of je dan nog hippe nieuwe kleding wil kopen, is maar de vraag.
De keerzijde van de avocado-industrie: het grote watertekort in Chili
