Kim Kötter’s vliezen braken al met 26 weken. Nu is ze terug op de afdeling en ziet ze met eigen ogen hoe intens die strijd van te vroeg geboren baby’s is.
Gelukkig kwam haar zoon Muck gezond ter wereld: “Ik deed er alles aan om hem binnen te houden.”
Wereldwijd wordt elk jaar één op de tien kinderen te vroeg geboren. In Nederland belanden veel van deze kinderen op de Neonatale Intensive Care Unit (NICU), de Intensive Care voor baby’s, in het Wilhelmina Kinderziekenhuis (WKZ), waar Kim ambassadeur voor is.
Kim ervaarde zelf hoe onzeker een zwangerschap is, toen haar vliezen met 26 weken zwangerschap braken. Met spoed werd ze in het WKZ opgenomen, moest haar man Jaap met het eerste vliegtuig uit Amerika terugkomen en bij aankomst kregen ze meteen een rondleiding op de NICU, de IC voor baby’s.
“Want als dit doorzet, dan gebeurt dit. Dan pas snap je dat het echt serieus is.” Die zorg bleek terecht, want de kans dat Muck te vroeg geboren zou worden, was 80 procent. Gelukkig werd die kans steeds kleiner naarmate de weken vorderen en werd Muck drie dagen na de uitgerekende datum geboren.
Al die tijd lag Kim in het ziekenhuis en was zij ooggetuige van de strijd die andere ouders op de NICU voor hun kinderen voerden. Ook haar derde kindje Ted is in het WKZ geboren. Nog steeds komt ze er vaak en dat raakt haar. “Het is heel emotioneel. Als die kindjes goed nieuws krijgen, dan sta ik te huppelen.”
Maar afgelopen week was er een dag dat er heel veel misging. Zo werd een moeder binnengebracht die corona had en opgenomen werd op de ic. Het kindje kwam met een spoedkeizersnede ter wereld. “De baby werd meteen geïsoleerd en mocht niet bij haar moeder en andersom ook niet. Buidelen is zo belangrijk en als je dan ziet dat dat niet kan; ik was helemaal van slag.” Ook zag ze dat het bij een ander kindje misging, die baby overleed uiteindelijk.
“Het is intens”, vertelt ze. want elke keer dat Kim op de afdeling is, komt het gevoel van haar eigen ervaring weer terug. “Al die geluiden, die piepjes, de geuren en dan zie ik het weer. Die piepjes gaan nooit meer weg.” Ook zag ze tijdens haar verblijf hoe groot de ruimte van de ic is. “Die moet anders worden ingevuld.” En ook viel het haar op dat er te weinig buidelstoelen zijn, “terwijl dat zo belangrijk is”. En dat is waar Kim zich nu volledig voor inzet. Iets waarvan ze zelf beseft wat voor effect het op een baby kan hebben.
Buidelen is huid-op-huidcontact, waarbij de baby op de borst van een van de ouders ligt. ‘Daardoor gaat het beter met de kinderen’, vertelt neonatoloog Jeroen Dudink. Vooral ook omdat de huid van premature baby’s twee keer zo dun is als die van een volgroeide baby. Het heeft bewezen effect op de baby’s, zegt Dudink. “Door te buidelen wordt de hartslag rustiger, de ademhaling wordt stabieler, de hoeveelheid zuurstof wordt ook stabieler en beter. Dat is heel belangrijk voor de ontwikkeling van zowel premature als volgroeide baby’s die nog kwetsbaar zijn.”
Vandaag is het Wereld Prematurendag en staat Kim stil bij het trauma dat ouders dag in dag uit meemaken. “Die weken dat je een prematuur hebt liggen, zijn niet normaal. Dat is intens. Je kan dit niet delen met andere ouders. En tegelijkertijd kan je niet meer normaal functioneren, want alles staat stil. En dat is niet niks.” Met haar ambassadeurschap hoopt Kim dat ze kan overbrengen hoe heftig dit is, hoe belangrijk specialistische zorg is en wat het effect van buidelen is.
Dit bericht op Instagram bekijken
Kim Kötter en Jaap Reesema kopen nieuw huis: 'Kijk dit uitzicht'
