Wel was ze bang om niet te worden aangenomen, vanwege haar leeftijd. “Ik was verbaasd om te horen dat ik het wél was geworden. Maar aan de andere kant: ik ben gewend om op de elektrische fiets te fietsen en heb een kwarteeuw in de betreffende stad gewoond. Dus ik weet de weg.”

Studentenmaat

Elk begin is even wennen. “In het begin dacht ik, waar ben ik aan begonnen. Je collega rijdt een paar routes met je mee. Daarna moet je het alleen doen. Het was net alsof ik in een game zat: je krijgt een opdracht, fietst naar het restaurant en vervolgens ontvang je de route naar de klant. Het is af en toe gewoon écht even zoeken naar de ingang.”

Niet alleen het vinden van de juiste weg was een zoektocht, de outfit bleek ook een kleine uitdaging te zijn. “Ik heb aardig brede heupen, dus een passende jas vinden was lastig, met al die studentenmaten. Maar het is gelukt.”

Lees ook
Help, een nieuwe baan tijdens de lockdown: zo werk je je er doorheen

Collega’s

In het begin werd Katinka door haar collega’s dan ook vaak met ‘u’ aangesproken. “Ze verwachten het niet, iemand van mijn leeftijd. Naast mij, werkt nog een man in dezelfde regio met een hogere leeftijd. Maar ik hoef niet op een voetstuk te worden geplaatst. Zeg maar gewoon ‘je’!”

“Soms moet je wachten bij het restaurant, tot het eten klaar is. Een van de koeriers knoopte een gesprekje met mij aan, over zijn studie. Waarop hij vroeg: ‘Wat studeer jij eigenlijk?’ Ze hebben het er onderling vast over, wat mijn leeftijd moet zijn.”

Fooi voor maaltijdbezorger

De mensen thuis kijken er echt niet gek van op, een oudere dame aan de deur. “Als ik alle trappen in een flatgebouw heb beklommen en puffend aankom, zijn ze misschien wat verbaasd. Maar over het algemeen kijken ze eerder naar mijn helm. Ik ben de enige die ‘m draagt.”

Een oudere leeftijd heeft ook zo z’n voordelen. Fooi krijgt Katinka niet vaak, maar als ze het krijgt, zijn de bedragen hoog. “Laatst kreeg ik veertig cent, toen zag ik het meisje toch beschamend kijken, toen ze mij op de stoep zag staan. Maar ik heb ook een keer een briefje van tien gekregen. Dat heb ik direct verteld aan een voorbijganger. Ik ben blij met elke cent.”

Wc-bezoek

Zelfstandig werken, in beweging blijven en een praatje maken met de veelal blije mensen aan de voordeur. Dat vindt Katinka het leukste aan haar werk. “Je leert een stad op deze manier nog beter kennen. Het werk geeft mij een ontzettend voldaan gevoel. Mochten de enquêtewerkzaamheden weer beginnen, dan blijf ik dit werk er graag naast doen.”

En natuurlijk, elk voordeel heeft zijn nadeel: “Een werkdag kan soms best vermoeiend zijn. Tijdens een dienst fiets ik met gemak zo’n vijftig kilometer. Is fijn, maar in de regen is het geen pretje. Ook moet ik toestemming vragen om naar het toilet te gaan, bij de restaurants. Daar voel ik mij op zo’n moment toch echt te volwassen voor. Ik wil gewoon zelf bepalen wanneer ik ‘moet’.”

Vallen

Nu het zo glad is, gaat Katinka de weg niet op. “Ik wil heel graag weer aan de slag, maar dat vind ik echt te eng. Waar andere koeriers door de stad racen, ben ik vooral angstig om te vallen. Als ik wat breek, ben ik zo een halfjaar uit de running. Of kom ik in het ziekenhuis terecht, met al die coronapatiënten.”

Het is gelukkig nog maar één keer gebeurd, dat ze onderuitging met haar elektrische bezorgfiets. “Door werkzaamheden moest ik een stukje over de stoep fietsen. Als je achteruittrapt, gaat de fiets direct in een zwaardere versnelling. Dus toen ik heel hard trapte, schoot-ie vooruit. Ja, dan weet je dat je het de volgende keer iets rustiger aan moet doen.”

Lees ook
Sylvia (50) is allergisch voor kou: ‘Maar koud heb ik het nooit’