“Ik bleek een zeldzame tumor te hebben, kanker van de weke delen. Een vorm van kanker die vaak pas in een veel later stadium wordt gezien.” Blootens parkeert de diagnose, vooral omdat ze zich er geen raad mee weet, zo vertelt ze. “Als die zwangerschap goed is doen we er die kanker gewoon even bij, dacht ik gek genoeg. Regel het maar, ik ga gewoon dit kind gezond op de wereld zetten. Ik vond dat de zwangerschap voorging.”

Angst

“Het voelde echt als onrecht: zwanger en kanker samen, hoe dan? Joep was er nog niet eens en ik was al bang om dood te gaan. Dat vond ik zo oneerlijk.” Als haar zoon zes weken is lukt het haar niet meer om de kanker te ‘parkeren’. “Ik ging met een heel klein baby’tje op controle, wat heel spannend was. Toen hield het op. Toen was mijn kracht op en was ik heel verdrietig en angstig.”

Ook is Blootens nog altijd bang dat de kanker terugkomt: “Ik blijf altijd gealarmeerd. Als ik pijntjes voel ben ik altijd bang. Één keer kanker, altijd kanker. Het zit in je emoties geprogrammeerd.”

Lees ook
Sonja vreest dat haar kanker terugkomt: ‘Quarantaine voelt als tijdverspilling’

Kijk het interview hier terug vanaf minuut 0.50