In de laatste aflevering van ‘Last Days’ (VPRO) onderzoekt fotograaf Lieve Blancquaert hoe men in haar thuisland België met de dood omgaat.
Zo spreekt ze een gezin waarvan de moeder ongeneeslijk ziek is.
Zo verschillend denken deze dochters over euthanasieplannen van hun moeder
Uitgezaaide longkanker
De 68-jarige Ellie heeft te horen gekregen dat ze niet lang meer zal leven, ze heeft uitgezaaide longkanker. Omdat de ziekte ook is uitgezaaid naar haar ruggenmerg, heeft ze elke dag heel veel pijn. Hoewel de dood in dat opzicht dus een verlossing zal zijn, is Ellie vooral ook erg verdrietig over haar naderende overlijden.
Schuldgevoel
“Ik zal nooit op het huwelijk zijn van mijn kleinkinderen, of de jongen of het meisje leren kennen op wie ze verliefd worden. Van die dingen, dat is zo definitief.” Ellie weet duidelijk wanneer het voor haar klaar is: “Als het niet meer te doen is hier thuis, wanneer het te veel wordt voor mijn man.” Maar tegelijk worstelt Ellie met een schuldgevoel omdat ze bang is dat haar naasten denken dat ze hen niet genoeg waard vindt om voor te blijven leven.
Lees ook
Kijkers diep onder de indruk van docu over Veda, die niet meer wil leven
Afspraak met de dood
Als Lieve aan de twee dochters van Ellie vraagt hoe zij omgaan met de naderende dood van hun moeder blijkt dat ze verschillend denken over haar euthanasieplannen. Dochter Silke heeft het er erg moeilijk mee: “Ik heb het gevoel dat wij genoeg moeten geven. Rationeel ga ik ermee akkoord maar emotioneel… die letterlijke afspraak met de dood, ik weet niet of ik dat kan. Dat klopt toch niet?”
Het is oké
Hoewel dochter Ilse net zoveel moeite heeft met het feit dat ze haar moeder straks moet missen, is ze duidelijker over de euthanasie. “Ik wil zeggen dat het oké is”, zegt ze geëmotioneerd tegen haar moeder. Als Lieve Ilse enige tijd later weer ontmoet in het uitvaartcentrum na de dood van haar moeder, vertelt ze dat Ellie uiteindelijk zonder euthanasie is gestorven.
Niet meer wilsbekwaam
“Ze was niet meer wilsbekwaam omdat ze heel verward was. En ze was niet meer ondraaglijk aan het lijden, ze was haar herinneringen aan de pijn allemaal kwijt. ” Op het uiteindelijke sterven van haar moeder kijkt Ilse dan ook ondanks het verdriet met een fijn gevoel terug: ‘Het is heel goed gegaan.”
Bekijk het fragment hier vanaf minuut 20:48.
