Janneke knikt: “De kleinsten redden zich wel, daar maak ik me geen druk om. En de groten, ja, je hebt kans dat Aida zegt: nou moeder, tabee. Dat mag ook. Als ze dat wil.” Zij en Johan willen hun kinderen daarin de vrijheid geven. “Welke weg ze ook willen inslaan, wat ze ook willen. Ze gaan allemaal hun eigen weg.”

Janneke Jelies

“Ik ben zo trots op mijn kinderen,” zegt Janneke door haar tranen heen. Margreet is het daar roerend mee eens: “Ze doen het mega goed, dat zie je ook aan ze.” Het gemis van familie en vrienden is de moeilijke kant van de emigratie en het Jelies-echtpaar heeft dan ook de afspraak dat wanneer ze niet kunnen aarden in Spanje ze gewoon weer teruggaan.

Toch is daar nu in ieder geval nog helemaal geen sprake van. “Het was een emotionele rollercoaster, maar het was het dubbel en dwars waard,” concludeert Janneke tijdens het avondeten. “Ondanks, ik blijf het zeggen, het gemis.” Ze zijn nog steeds blij met hun keuze om naar Spanje te verhuizen. Oudste dochter Jennie vindt het wel soms nog moeilijk. “Ik vind het hier wel heel mooi, maar mijn hele toekomst ligt op Urk.” Voor de emigratie had ze in haar hoofd een plaatje dat ze zou gaan trouwen met een Urker en dat ze de deuren van haar vrienden zou platlopen om koffie te drinken. “En dan verhuis je in één keer naar Spanje. Dat is wel even heel anders.” Ze denkt dat ze op een gegeven moment terug naar Nederland wil en dan alleen naar Spanje komt voor vakantie.

“Ik denk dat de toekomst voor de komende twee a drie jaar gewoon keihard werken is”, gokt Johan. Hij heeft er wel veel plezier in en kijkt uit naar de toekomst: “Het begint zachtjes te landen.”

Een Huis Vol Emigreert terugkijken? Dat kan hier.

Familie Jelies gaat naar Spaanse supermarkt in 'Een Huis Vol Emigreert': 'Zijn dit piemels?'Lees ook