60 jaar Randstad, dat zijn vast veel hoogte- en dieptepunten?
“Het is bijna intenser dan mijn eigen verjaardag. We hebben een heel sterke cultuur waarbij we alles met elkaar doen. Toen Randstad zestig jaar geleden begon, was het eigenlijk een start-up. Net zoals mensen nu op een zolderkamer beginnen. Zo kwamen ze per toeval matches tegen en vonden ze bijvoorbeeld een dame die goed paste bij een bepaalde vacature. Later was er natuurlijk wel een businessmodel. Toch was snel duidelijk: dit is niet alleen een economisch ding, om geld te verdienen. We doen dit om bij te dragen aan de maatschappij. Je hebt een belangrijke rol als je mensen werk geeft. Werk geeft welvaart en zin. Dat is de waarde van ons bedrijf. Dat vind ik mooi om te zien, dat we dat na zestig jaar niet kwijtgeraakt zijn.”

Hoe ziet jouw werkdag eruit?
“Mijn dag is nooit hetzelfde. Ik spreek altijd veel met collega’s, klanten en teams. Ik werk ook nog relatief veel met flexwerkers. Volgende week ga ik bijvoorbeeld een hele dag mee met onze flexcollega’s. Met covid weet je nooit hoe het gaat, maar je begint dan met een bedrijfsbezoek. Dan zie ik in die regio alle talenten en spreek ik met hen, omdat ik graag wil horen wat ze bezighoudt en hoe ze zich persoonlijk willen ontwikkelen. Ik sluit meestal af met een klantenbezoek. In dit geval een ziekenhuis. Door de crisis zijn er sectoren waar momenteel weinig werk is. Door mensen op te leiden, kunnen ze doorstromen naar de zorg. De bemiddeling, maar vooral de begeleiding naar de arbeidsmarkt van morgen, dat is belangrijk.”

Vooral in de zorg werken veel vrouwen. Hoe gaat dat momenteel in zijn werk?
“Er is juist voor vrouwen veel te doen omdat er sprake is van een achterstand. Inclusiviteit is voor ons een belangrijke drijfveer. Dat betekent dat je je extra moet inspannen voor onder andere vrouwen. Zorg en onderwijs zijn twee sectoren waarin veel werk te doen is en waar veel vrouwen willen en kunnen instromen. Denk bijvoorbeeld aan grondstewardessen van KLM. Veel daarvan zijn nu in een omscholingstraject terecht gekomen. Zo hebben we een voormalige stewardess die nu haar talenten als vrouw en als stewardess op een andere manier kan inzetten in de zorg. Een super mooi traject.”

Cliché-vraag waar iedereen antwoord op wil: hoe is het om als vrouw aan de top te staan?
“Ik ben niet de enige, gelukkig. Aan de top staan is sowieso een mooie rol. Ik mag met veel getalenteerde mensen werken. Als vrouw is het wel altijd een kwestie van evenwicht zoeken tussen de kwetsbaarheid die je moet tonen als leider en het resultaat dat er ook moet zijn. Ik vind dat dat hoort bij modern leiderschap. Motiverend leiden vind ik belangrijk, dat geeft vleugels. Ik voel me als vrouw net zo gewaardeerd als mijn mannelijke collega’s. Ik merk wel dat ze minder snel onzeker worden over een situatie. Als vrouw stel je jezelf vaak veel meer vragen. Is dit wel de juiste keuze? Doe ik het wel goed? Mannen kunnen dat vaak wat gemakkelijker van zich afzetten.”

Heb je een voorbeeld als het gaat om vrouwelijk leiderschap?
“Teleurstellend misschien, maar ik heb dat oprecht niet en ook nooit gehad. Ik las laatst over een rector van de Vrije Universiteit van Brussel. Zij heeft veel tegenslagen op privéterrein gehad en ze is ernstig ziek. Zij vertelde een verhaal over de kunst van het verwonderen. Dat je nieuwsgierig blijft, als een kind. En daarbij ook de kwetsbaarheid toelaat. Dat vind ik super inspirerend. Dat soort dingen zie ik bij vrouwen, maar ook bij mannen.”

Zie je jezelf als een voorbeeld voor andere vrouwen?
“Ik sta soms op een podium voor 5000 mensen en heel eerlijk, dat was zeker niet mijn droom. Dat is niet iets wat ik van nature doe. En nu vind ik dat juist een van de leukste dingen die er zijn. Dat je mensen kunt inspireren met een verhaal. Maar als ik nooit van iemand een duwtje had gekregen om het te doen, dan had ik het wellicht nooit gedaan.”

Heb je zelf ooit voor een uitzendbureau gewerkt?
“Ja, dat heb ik als student veel gedaan. Daarna ben ik snel in banen gerold met meer vastigheid. Als ik terugkijk, dan voel ik weer die onzekerheid als je zo’n kantoor binnenstapt. Je denkt: ik heb die baan nodig. Het is heel belangrijk dat degene die aan de andere kant zit, naar je luistert. Die je ziet als een persoon, niet als een nummer. Niet als iemand uit de kaartenbak. Dat je bij je naam wordt aangesproken. Dat persoonlijke contact is heel belangrijk. Ook in een tijd van digitalisering, zoals nu.”

Wat wil je nog bereiken de komende jaren?
“Ik ben niet zo’n planner. Ik heb wel een enorme ambitie om het elke dag beter te doen. Kritisch te kijken naar wat je doet en wat je bijdraagt. Als je elke dag je talent, maar ook dat van de mensen om je heen probeert te maximaliseren, dan kun je altijd nog stappen maken. We doen al heel veel goed, maar sommige dingen kunnen beter. De strategie moet nog breder. Mensen niet alleen in werk voorzien, maar nog meer opleiden. Ze helpen met korte of langere opleidings- en coachingstrajecten. Dat is echt iets van deze tijd.”

Wat zou je jonge, ambitieuze vrouwen op de arbeidsmarkt nu adviseren?
“Dichtbij jezelf blijven, altijd. Er is toch vaak een beeld van hoe je zou moeten zijn en wat je moet doen. Vrouwen meer kansen geven, dat bereik je alleen als ze dichtbij zichzelf kunnen en dúrven blijven. Anders zitten ze allemaal in een mannelijk keurslijf vast. Dat is het allermoeilijkste. Ik ben zelf afgestudeerd als ingenieur. Dat is echt een mannenberoep. Die harde kant van de cijfers, die zit in me. Maar die laat ik wel zo los mogelijk.”

Lees ook
Medisch directeur Brabants ziekenhuis Mariëlle Bartholomeus Topvrouw van het jaar