Dagelijkse dialyse

Het leven met een nierfunctie van zes procent is geen pretje, weet Verhoeve. “Ik dialyseer iedere nacht. Dan zit ik acht uur lang via mijn buikkatheter aan een machine. Daardoor heb ik overdag een beperkte hoeveelheid energie.” Verhoeve heeft de Ziekte van Berger: een nierziekte waarbij de nierfilters niet meer goed werken. Als gevolg daarvan kan de nierfunctie hard achteruitgaan.

Lees ook
Help je nieren en zeg dag tegen zout met deze tips van de Nierstichting

Dat gebeurde ook bij Verhoeve. Haar nierfunctie is in twee jaar tijd van veertig naar zes procent gedaald. Daardoor veranderde haar leven drastisch. Waar ze vorig jaar fulltime werkte, zit Verhoeve inmiddels arbeidsongeschikt thuis. “Vorig jaar ben ik arbeidsongeschikt verklaard. Het enige wat ik kan doen is wandelen om fit te blijven voor de toekomstige transplantatie.”

‘Het zij zo’

Dat kan echter nog wel even duren. De datum van haar transplantatie is wegens het virus uitgesteld. “Een week voor 26 maart, de datum van mijn transplantatie, werd ik gebeld door het Erasmus MC. Ze moeten rekening houden met de capaciteit op de Intensive Care voor coronapatiënten. Ik keek zo uit naar de transplantatie. Het is lastig, hoe positief ik ook in het leven sta. Mijn leven staat stil.”

Verhoeve zit in thuisisolatie door het coronavirus. Het virus is, door de lage weerstand en verslechterde gezondheid van de veertiger, levensgevaarlijk. “Ik kom nergens meer, ga geen winkel in. Er komt niemand bij ons thuis. Door mijn situatie ben ik zo ontzettend kwetsbaar dat ik elke vorm van contact vermijd.”

Dankbaar

Ondanks alles is Verhoeve dankbaar dat ze een transplantatie kan ondergaan. “Mijn schoonvader is m’n donor. Er is een transplantatie mogelijk, dat is enorm luxe. Er zijn genoeg patiënten die jaren op een wachtlijst moeten staan voordat ze pas aan de beurt zijn.”

Lees ook
Deze transplantatiecoördinator legt uit hoe orgaandonatie in zijn werk gaat

Dat haar schoonvader bereid is een nier te doneren, vindt ze heel bijzonder. “Daar ben ik godsgruwelijk dankbaar voor. Dat weet hij ook. Ik kan hem nooit genoeg bedanken. Door die man krijg ik mijn leven terug. Dat is niet in woorden uit te drukken.”

Eén wens

Veel wensen heeft ze niet. “Als ik groot mag dromen kan ik na mijn transplantatie weer aan het werk. Iets betekenen voor de maatschappij, met collega’s babbelen bij het koffieapparaat. Gewoon een normaal en simpel leven leiden.”

Die mogelijkheid is er daadwerkelijk. Als de transplantatie goed verloopt, hoeft Verhoeve niet meer te dialyseren en kan ze weer werken en sporten. “Daar kijk ik erg naar uit. Ik weet dat de kans op een beter leven na een transplantatie bestaat. Dat is mijn enige wens: mijn oude leven terugkrijgen.”