Geefeconomie

Negen jaar geleden leerde Smolders haar man Robbert Vesseur, ex-bankier bij Triodos, kennen via Twitter. Hij leefde op dat moment volledig zonder geld. Ze spraken af en het klikte. Ze deelde zijn dromen en visies van een mooiere wereld zonder een transactie-economie en kregen een relatie.

Zelf voelde ze al snel dat ze niet de behoefte had om, net als hij, volledig zonder geld te leven. Wel wilde ze overstappen op de geefeconomie. “Dat is geen wereld zonder geld, maar een wereld waar alles in overvloed is. Geld kan bestaan, maar is niet belangrijk. Zo zijn we uitgekomen op een systeem waarin we de afhankelijkheid van geld loslaten. Maar als we het krijgen dan is dat oké. Het mag er zijn, maar we doen er niets meer voor.”

Rondkomen

Niet iedereen in haar omgeving was blij met die beslissing. “Familie en vrienden werden boos en noemden hem een profiteur. Ik kreeg veel over me heen. Het is ook pijnlijk om te erkennen dat het systeem waar je je hele leven al in leeft niet deugt. Maar ik geloof er heilig in, dus bleef ik bij Robbert en de geefeconomie.”

Een veelgestelde vraag aan Smolders is hoe ze met haar gezin kan rondkomen. “Mensen denken dat er geen geld is. Dat is niet waar. Als het er is gebruiken we het, als het er niet is gebruiken we het niet. Zo kregen we een tijd terug een grote donatie, dus nu is het er in overvloed. Bij ons gaat het om geven en ontvangen.”

Daarmee wordt niet bedoeld dat de gever ook iets terugkrijgt voor zijn gift.  “Dat is ruilen en dat is een transactie. Dat valt niet onder de geefeconomie. Dat denken veel mensen wel en daardoor blijven ze hangen in het kapitalistische ‘voor wat, hoort wat’ principe. Wat wij teruggeven is immaterieel en gaat meer over tijd, aandacht en liefde.”

Veranderen

Eenzaam is het af en toe wel, vertelt Smolders. “Je blijft toch liever bij een groep, dan dat je er uitstapt. Maar je moet wel, want het kapitalistische systeem kun je niet van binnenuit veranderen. Het zou leuk zijn als meer mensen zouden aanhaken. Ook voor onze twee kinderen zou het fijn zijn als ze zien dat meer mensen gelukkig zijn op deze manier.”

Het stel had twee jaar een plek waar mensen met hen mee konden leven. “Alles was er. Geen schaarste, geen tekort. Iedereen kon bij ons logeren en geven wat ze wilden. Dat lukte niet. Degenen die bij ons verbleven vroegen zich af wat ze moesten doen. Dat konden wij niet bepalen, dat moet vanuit jezelf komen. Uit oude patronen hebben mensen het gevoel dat ze zich nuttig moeten maken. Dat bestaat niet in de geefeconomie.”

Lees ook
Initiatiefnemers Sara en Marieke over #Thenobuychallenge: ‘Een cursus tevredenheid’