Martine en haar omgeving wisten het zeker: bij haar tweede zwangerschap zou het een meisje worden. “De zwangerschap voelde anders dan de vorige keer, en daar ga je dingen bij denken. Ik heb extra vroeg een geslachtsbepalende echo laten maken en daaruit bleek dat ik weer een jongen zou krijgen. ‘Ik zie heel duidelijk iets tussen de beentjes’, zei de verloskundige.”
De eerste die de teleurstelling uitsprak was de zoon van Martine: Mees, toen vijf jaar oud. “Mees wilde heel graag een zusje en ikzelf wilde ook een dochter. Ik had een koningsdroom: een zoon én een dochter. Een mini-me van mijzelf en een mini-me van mijn man. Maar dat werd ‘m niet. Ik ben een jongensmoeder. En daar ben ik ook heel blij mee”, vertelt Martine.
Teleurstelling over het geslacht van een (ongeboren) kind is nog altijd een groot taboe. “Echt onzin”, vindt Martine. “Ik kan me voorstellen dat sommige mensen zeggen dat ik ondankbaar overkom, maar ik mag toch wel gewoon mijn voorkeur uitspreken? Mannen mogen zeggen dat ze graag een zoon willen om dan samen te kunnen voetballen en ravotten. Waarom zouden vrouwen dan niet mogen uitspreken dat ze graag een dochter willen? Dit taboe moet niet bestaan,” zo stelt Martine.
Martine, Mees en Lode
Meisjeskleertjes
Ondanks haar voorkeur voor een dochter, zou Martine ook weer gelukkig zijn met een zoon. “Als er ooit een derde kind komt, dan zou ik met een jongen weer heel blij zijn, maar toch hoop ik ook op een dochter. Dat zal zo blijven en dat moet ik gewoon kunnen zeggen,” aldus Martine. “Ik ga nergens van uit, maar ik kon het niet laten om meisjeskleertjes van de eenmalige kinderlijn van Victoria Beckham aan te schaffen. Maar die blijven – in elk geval voorlopig – gewoon in de kast.”