Marokko

Vier weken geleden boekte haar vriend een reis naar Noord-Marokko, waar zijn familie woont. Hij zou daar drie weken verblijven. Maren kon niet mee, omdat ze een eigen bedrijf heeft in Nederland. “Ik gunde hem die vakantie heel erg, maar na tien dagen was ik er al klaar mee en begon ik de dagen af te tellen”, vertelt ze. “Eén dag voor zijn terugreis zagen we dat er veel vluchten werden geannuleerd in landen zoals Frankrijk, Spanje en België. Toen begonnen we ons zorgen te maken.”

Ook Marokko besloot de vluchten te annuleren. “Heel af en toe gaat er een vlucht vanuit Marrakesh, maar veel Marokkaanse Nederlanders, zoals mijn vriend, komen uit het noorden. Vanuit daar duurt zo’n autorit naar Marrakesh minstens tien uur. Dat is vaak onhaalbaar, omdat last minute bekend wordt gemaakt dat er überhaupt iets vliegt. Aan hen wordt niet gedacht”, zegt ze. Vooral de onzekerheid over hoelang dit nog zal duren, zorgt voor veel frustratie bij het koppel.

Lange-afstandsrelatie

Het is niet de eerste keer dat Maren en haar vriend voor een langere tijd een lange afstandsrelatie hebben. “Ik ontmoette hem toen hij op familiebezoek was in Nederland. Hij woonde destijds in Marokko met zijn familie. We raakten verliefd en bezochten elkaar heen en weer. Uiteindelijk kwam hij in Nederland wonen.”

“Nu voelt het eigenlijk weer als toen, daar grappen we nu over. De humor moet erin blijven, de coronacrisis moet niet voor relatieproblemen zorgen. Misschien is onze liefde zelfs sterker dan eerst. Ik heb het gevoel dat we echt een team zijn, omdat we er beiden voor proberen te zorgen dat hij terug naar Nederland kan komen. In tijden van nood weet je hoe sterk liefde is, zelfs met zo’n afstand. Ik noem het coronavirus ook wel het ‘dankbaarheidsvirus’: we weten ineens wat we wél hebben en waarvoor we dankbaar moeten zijn.”

Contact

“Het is begrijpelijk dat er onduidelijkheid is – het is een nieuw virus en we zijn niet de enigen die hulp willen –  maar we worden niet goed geholpen.” Buitenlandse Zaken en de ambassade verwijzen het koppel door naar de luchtvaartmaatschappij. Ondertussen gaat haar vriend dagelijks naar de luchthaven in Noord-Marokko om aan de informatiebalie en de inlichtingenmedewerkers te vragen hoe het zit. Zij verwijzen hem door naar de site van de luchtvaartmaatschappij, maar ook daar staat geen bruikbare informatie. “Ondertussen bel en spam ik elke dag de Facebook-chat van de luchtvaartmaatschappij, omdat ik daar sneller reactie hoop te krijgen. Helaas heeft ook dat geen zin. Desondanks geloof ik dat er achter de schermen met man en macht aan wordt gewerkt om oplossingen te bedenken.”

“We bellen en videobellen veel. Ochtenden beginnen we met een WhatsApp-berichtje. Vaak gaat het over vluchten en informatie voor zijn terugreis, maar we hebben het ook wel over hoe onze dag was”, vertelt Maren. Hoewel het in het begin ‘even volhouden en accepteren’ was en ze emoties zoveel mogelijk parkeerden, merken de twee dat de frustratie toeneemt en het gemis erger wordt. “Dat merken we nu de dagen voortduren en we niet weten waar we aan toe zijn. Het accepteren is dan ineens niet meer zo makkelijk. Ik wil mijn vriend naast me op de bank hebben – wel met anderhalve meter afstand natuurlijk.”

Toch heeft haar vriend donderdag een vliegticket naar Nederland bemachtigd voor vrijdagavond. “Nu is het even afwachten of dat lukt, we begrepen dat Marokko op 20 maart om zes uur ’s avonds op lockdown gaat.”