Buschauffeur

Op 1 maart mocht Lizette eindelijk beginnen als buschauffeur bij Connexxion: een droom die in vervulling ging. “Het leek me ontzettend gaaf om zoiets te kunnen besturen. In het begin was het wel een kwestie van de feeling te pakken te krijgen. Maar doordat het nu zo rustig is kan ik ervaring op doen. Ik heb veel langer de tijd om na te denken en te handelen bij moeilijke situaties.”

In haar eerste week werd bekend dat het coronavirus zich ook in Nederland genesteld had. “Het was zó rustig ineens, in de spits ging mijn bus in één klap van overvol naar bijna leeg. Toen kwam er ook een aangepaste dienstregeling.”  Veel mensen zijn nog altijd afhankelijk van het openbaar vervoer. “Die maken er nog wel veel gebruik van, maar overdag heb ik voornamelijk veel jongeren en dagjesmensen in mijn bus.”

Jongeren

Aanvankelijk was Lizette verbaasd over de jongeren in haar bus. “Ze geven er niet zo veel om en gaan dicht op elkaar zitten. Ik kan ze niet weigeren, dus je doet er niks aan. Het is hun eigen verantwoordelijkheid en die van hun ouders. Maar slim is het zeker niet.”

De buschauffeur vraagt zich dan ook af waar de controle van de ouders is. “Ik snap heel goed dat je het thuiszitten zat bent, maar ik denk dan toch: waar zitten jullie ouders?” Hetzelfde geldt voor oude mensen die haar bus betreden.

“Als ik dan zo’n oude vrouw met een rollator zie, die alleen instapt en alle stangen beetpakt houd ik mijn hart vast. Waarom behoedt niemand hen hiervoor? Is er dan niemand die zegt: ‘Ma, ik breng je wel even’?” Zelf probeert Lizette deze mensen ook te helpen. “Maar uiteindelijk kun je het niet tegenhouden. Misschien willen ze dit zelf wel.”

Lees ook
‘Een ziektekostenverzekering is voor ons heel normaal, in de VS niet’

Metro

In de bus wordt omgeroepen afstand te houden, mensen moeten achter in de bus  instappen en er hangt een ketting, zodat men niet dichterbij de chauffeur kan komen dan de voorste rij. Ondanks deze voorzorgsmaatregelen moet Lizette nog vaak de touwtjes in handen nemen.

“Er zijn altijd mensen die een vraag hebben of tóch nog een kaartje willen kopen. De meesten houden zich netjes aan de regels maar er zijn er altijd nog een paar die tóch vlak voor iemand anders gaan zitten. Dan moet ik ze erop wijzen dat dat niet mag.”

Ook mogen buschauffeurs over het algemeen maximaal tien tot twaalf passagiers in de bus hebben. Dit waren eerst alleen al veertig zitplaatsen. Dit zorgt ervoor dat er minder persoonlijk contact is met de chauffeur.

Hoewel het belang daarvan duidelijk is, vindt Lizette dat toch jammer. “Het voelt soms alsof ik een metro bestuur: mensen stappen in en gaan zitten. Je wilt natuurlijk gezellig gedag zeggen en het is een stuk leuker als er ook wat mensen vooraan zitten. Het contact is juist het allerleukst.”

Buschauffeur

Persoonlijk contact vindt ze nog wel bij haar collega’s. “We zien elkaar veel op de weg en tijdens pauzes. Iedereen is gelukkig nog enthousiast. Je merkt wel dat de mensen die er al langer werken dit als een saaie periode zien. Ik ben natuurlijk niet anders gewend.”

Er zijn minder sneldiensten, waardoor veel uitzendkrachten thuiszitten. Lizette heeft daarentegen een vast contract. “Ik ben ontzettend dankbaar dat ik kan doorwerken. Ondanks dat dit een rare periode is heb ik het zó ontzettend naar mijn zin en beleef ik veel plezier aan mijn werk.”

Of het straks wennen wordt als alles weer terug naar normaal gaat, betwijfelt ze. “Ik denk dat het geleidelijk gaat, net als dat ik nu al merk dat het langzaam weer drukker wordt op de weg. Ik zit nog lang niet met bomvolle bussen, verwacht ik.”

Lees ook
Fabiënne bekeerde zich tot de Islam: ‘Het maakt me een beter persoon’