Lees ook
Emma kreeg op 23-jarige leeftijd een herseninfarct, nu worstelt ze met schuldgevoel

Emma vertelde ons dat haar herseninfarct waarschijnlijk veroorzaakt is door een combinatie van stress, de anticonceptiepil en dikke pech. Kunt u dit uitleggen? 

“Het is onmogelijk te zeggen wat er precies voor gezorgd heeft dat Emma al op zo’n jonge leeftijd werd getroffen door een herseninfarct. Bij vrouwen van haar leeftijd komt dat namelijk zelden voor. Ik zal nooit zeggen dat het enkel aan stress of de pil of wat anders heeft gelegen, want zo simpel is het niet, helaas. Er zijn verschillende risicofactoren die de kans dat je een herseninfarct krijgt vergroten. Maar zelfs áls je een infarct krijgt wil dat nog niet zeggen dat die ene verhoogde risicofactor het heeft veroorzaakt.”

Maar het slikken van de pil wordt wel gezien als risicofactor voor het krijgen van een herseninfarct?

“Uit studies blijkt inderdaad dat bij jonge vrouwen het slikken van de anticonceptiepil de kans op een herseninfarct min of meer verdubbelt. Maar let wel: de kans dat een vrouw van Emma’s leeftijd een herseninfarct krijgt blijft – ook na die verdubbeling – nog steeds uiterst klein.”

Moeten vrouwen hier dan niet meer voor gewaarschuwd worden?

“Dat is niet nodig, omdat het risico zo ontzettend laag is. Maar eerlijk is eerlijk: als een jonge vrouw die de pil slikt binnenkomt met een herseninfarct, zeg ik wel: daar gaan we dan nu mee stoppen. Vraagt een vrouw het die geen herseninfarct heeft gehad, zeg ik dat overigens niet. Zwanger worden is een groter risico op trombose en herseninfarcten dan de pil.”

Geldt dat verhoogde risico voor alle vormen van anticonceptie?

“Nee, dat geldt voor anticonceptiemiddelen die behalve progestagenen ook oestrogenen bevatten. Bij bijvoorbeeld de Mirena- en de koperspiraal is dat niet het geval.”

Emma gaf in ons interview ook aan dat ze door haar infarct kampt met een schuldgevoel en gevoelens van eenzaamheid, omdat ze niet meer alles kan doen wat ze voorheen deed. Is dit herkenbaar voor u als arts?

“Die gevoelens zijn zeer herkenbaar. Misschien is het voor mensen bij wie je van buiten niets ziet zelfs nog wel moeilijker. Zij kunnen doorgaans op minder begrip rekenen vanuit hun omgeving, omdat de beschadiging niet zichtbaar is. Het zou mooi zijn als er meer aandacht en begrip komt voor deze onzichtbare gevolgen van hersenletsel.”

Lees ook
Laura (21) heeft hersenletsel na val van paard: ‘Mijn rechterhelft is stuk’