“Ik werk normaal in de dagbesteding, hier komen de cliënten naartoe om activiteiten te ondernemen. Denk hierbij aan schildergroepen of houtbewerkingsgroepen. Door de maatregelen zijn de dagbestedingen geschrapt. Omdat cliënten hier dus niet naartoe kunnen, zitten ze hele dagen in de woongroepen. Daar is dus veel hulp bij nodig. Daarom draag ik nu, samen met alle andere collega’s, mijn steentje bij in deze woongroepen.”

Waarom is die hulp in woongroepen zo hard nodig?

“We moeten zorgen dat de bewoners zich niet gaan vervelen. Ik werk zo veel mogelijk in de groepen waar cliënten zitten die ik normaal op de dagbesteding zou ontvangen, omdat we elkaar goed kennen. We maken met de collega’s roosters om dit voor elkaar te krijgen. De ‘normale’ dagbesteding proberen we op een creatieve manier door te laten gaan. Zo neemt een collega de keramiek spullen mee naar de woongroep om daar in de huiskamer te kleien. We proberen de cliënten dan wel over de ruimte te verdelen.”

Hoe is het met de werkdruk?

“De werkdruk is pittig, maar te doen. Vanuit de organisatie en de collega’s onderling voel je een enorme samenhorigheid. We zijn bereid onze uren flexibel in te zetten. Ik heb zelf gelukkig kinderen in de middelbare schoolleeftijd, daarom val ik vaak in voor collega’s die met kleine kinderen thuis zitten. Je voorziet dat dit een langere tijd gaat duren en om te voorkomen dat mensen langdurig uitvallen doordat ze nu te hard gaan, proberen we rekening met elkaar te houden.”

Kijk je uit naar vrije tijd, aan het eind van deze tunnel?

“Ik denk dat het uiteraard wel weer goedkomt. Dan kunnen de mensen die veel hebben gewerkt weer even vrij nemen en zullen anderen, die nu niet kunnen werken, het weer overnemen. Dat is nooit een groot probleem geweest tussen ons als collega’s. De bereidheid is groot en we weten allemaal dat het pittig is. Ik heb constant het gevoel dat er een hart onder onze riem wordt gestoken als ik kijk naar de steun van buitenaf.”

Wat merk je aan de cliënten in deze rommelige tijden?

“Sommige cliënten hebben één op één begeleiding nodig, anderen vinden het alleen maar reuzegezellig en heerlijk dat ze de deur niet uit hoeven. Ze vinden het leuk dat ze extra aandacht krijgen. Maar veel van hen hebben structuur nodig, en dat valt nu weg. Daar kun je eigenlijk helemaal niks aan doen, behalve het steeds proberen uit te leggen. Er is ook een filmpje gemaakt waarin in begrijpelijke taal wordt uitgelegd wat corona inhoudt en hoe je ermee om moet gaan. Met creativiteit en humor kun je best ver komen.”

Wat doen jullie om besmettingen te voorkomen?

“Dat cliënten bezoek krijgen, willen we zo veel mogelijk beperken. We proberen zelf ook risico’s te vermijden als we ons werk verlaten. Maar omdat we in de zorg werken zijn we altijd al sneller geneigd om op onze hygiëne te letten. Naar mijn mening is het risico op besmetting doordat wij na werk naar huis gaan, niet groter dan wanneer je een bezoek brengt aan de supermarkt.”

Lees ook
Marjol Horselenberg, hoofd spoedeisende hulp: ‘We voelen de druk om niet ziek te worden’