Bij aankomst in Bangkok moest het gezin eerst twee weken in quarantaine. Het gezin zou daar tijdelijk blijven wonen, omdat er destijds nog geen besmettingen bekend waren. “Helaas heeft het virus zich in korte tijd wereldwijd verspreid, waardoor ook Thailand afgelopen week alle scholen plotseling moesten sluiten van de regering. Omdat we bang waren voor een lock down in Bangkok, besloten we terug naar huis te gaan. Daar zou het steeds beter gaan”, vertelt Asha.

Rollen omgedraaid

De rest van de familie woont nog in Nederland. “Het is bizar; een tijdje terug maakten zij zich zorgen om ons en hadden we het over de gruwelijke beelden van China op televisie, maar inmiddels zijn de rollen omgedraaid.” Het gedrag van Nederlanders ten opzichte van Chinezen vindt ze opmerkelijk.

“In Europa leek het lang te duren voor het kwartje viel. Nederlanders reageren nonchalanter op het nieuws en de overheidsmaatregelen. Ze gaan de deur uit. Wij schrikken daarvan, omdat we weten welke gevolgen het kan hebben. Andere expats zeggen dat het in hun thuisland ook wordt onderschat.” Nog steeds lijkt het voor velen een ‘ver-van-mijn-bed-show’, vindt ze. “Omdat het in Nederland alleen nog om ouderen gaat die overlijden.”

Coronavirus

Inmiddels is het gezin terug in Shanghai. “Door de chatgroepen met andere reizigers wisten we dat het een spannende, maar vooral lange terugreis vol controleposten zou worden. Voor vertrek kregen we van hen het advies veel snacks en water mee te nemen. Alle buitenlanders, onder wie wij, werden achterin het vliegtuig geplaatst. Tussen ons en de Chinezen bleven vier rijen leeg. Het was spannend, want iedereen zit dicht op elkaar, terwijl je zulke ruimtes juíst moet vermijden. Ik heb veel respect voor het vliegpersoneel en iedereen die helpt dit virus te overmeesteren”, zegt Asha.

Bij aankomst werden ze ondervraagd over hun verblijf in Bangkok. “We toonden de stempels in ons paspoort, om te bewijzen dat we daar meer dan twee weken zijn geweest.” Bij het volgende station werd een kopie van hun gezondheidsformulier gemaakt, waarna ze een groene sticker kregen. “Die sticker betekent dat er geen coronatest nodig is. Bij de douane vroegen ze weer naar ons verblijf. Mijn dochters mochten doorlopen, maar ik moest de douaniers ervan overtuigen dat ik niet uit Nederland kom en in Shanghai woon. Gelukkig mochten we doorlopen.” Volgens Asha is het goed dat het land harde maatregelen neemt voordat mensen het land in mogen. “Nederland hoopt dat mensen zelf verantwoordelijkheid nemen, maar daardoor wordt het een zooitje.”

Tekst gaat door onder foto 

Voorzorg

Asha was opgelucht dat het maar twee uur duurde in plaats van de zes tot tien uur waarop ze zich voorbereidde. “Het is zo fijn om onze hond weer te zien en weer thuis te zijn, ondanks dat we nog in thuis-quarantaine zitten. Toch blijft het spannend: als een andere passagier, binnen drie rijen van ons vandaan, positief is getest, worden we alsnog naar een aangewezen quarantainehotel gestuurd.”

Hoewel de quarantaine nog niet voorbij is, hopen ze dat scholen in mei weer starten. “Restaurants gaan weer open, straten zijn drukker en ik zie steeds meer mensen foto’s op het terras delen. Het is niet langer een spookstad”, vertelt ze. “Ze zijn wel voorzichtig en iedereen loopt met mondkapjes op, dat is hier heel gewoon geworden. Je wordt corrigerend aangekeken als je er geen draagt. Sterker nog: zonder kom je nergens binnen. We willen onze vrijheid terug, maar dat kan alleen als we zelf ons best doen. We hebben het nog niet volledig onder controle; we moeten voorkomen dat het terugkomt.”

Lees ook
Lonneke en Asha wonen met hun gezin in China: ‘Het is doodstil op straat’

Nederland

Ook Lonneke besloot met haar gezin China tijdelijk te verlaten. Na een vakantie in Sri Lanka besloot het gezin rechtstreeks naar Nederland te gaan, vanwege de dreigende situatie in China. Toch zijn ze inmiddels terug in China en zitten ze in thuis-quarantaine. “Door de verbeterde situatie in China kon mijn man weer aan het werk. Hij ging terug en mijn zoons en ik bleven nog in Nederland. Hier waren de scholen nog open en konden ze tijdelijk lessen volgen, maar al snel verspreidde het virus zich ook in Nederland”, vertelt ze. Na een paar dagen keerden ze terug naar China. “We waren bang dat de grenzen zouden sluiten en we als gezin niet samen konden zijn.”

Lonneke met haar zonen. Tekst gaat door onder foto.

Quarantainehotel

Bij aankomst werden ze twaalf uur vastgehouden op het vliegveld en in een quarantainehotel. “Doordat veel reizigers logen over hun reisgeschiedenis, besloot het land elke reiziger naar zo’n hotel te sturen. Het moeilijkste is dat je in zo’n situatie niet weet wat er gaat gebeuren, er is totaal geen communicatie. En als die er is, is het vrijwel alleen Chinees. We moesten formulieren invullen, vragen beantwoorden en vervolgens op een bus wachten. Uren later werden we naar een quarantainehotel gebracht, waar ze me vertelden dat een test niet nodig was. Het Nederlands consulaat legde uit dat veel mensen over hun reisgeschiedenis liegen. Zodra is gecontroleerd of je de waarheid spreekt, mag je in thuisquarantaine”, vertelt Lonneke. Inmiddels worden alle reizigers getest.

Het verschil met Nederland is volgens Lonneke dat mensen in China doen wat hen wordt gezegd. Nederlanders zijn eerder nuchter van aard. “Het duurde lang voor het bij veel Nederlanders doordrong dat het meer is dan een griepje. Op  Schiphol waren we de enige die mondkapjes droegen. Terwijl na een overstap in Moskou het vliegtuig vol zat met Chinezen met de meest waanzinnige outfits met mondkapjes, handschoenen en brillen tot complete pakken.”

Leven oppakken

“Alles begint hier weer op gang te lopen, scholen worden binnenkort waarschijnlijk weer geopend en er komen bijna geen nieuwe gevallen bij. Alles lijkt weer onder controle te zijn, dus ze willen niet dat Europeanen de rest komen besmetten en we weer opnieuw beginnen”, zegt Lonneke.

Haar gezin zit veilig in China, maar ze maakt zich nu wel zorgen om haar ouders. “Ik wil positief blijven, maar stel dat een van mijn dierbaren in Nederland het krijgt en ik niet kan terugvliegen. Dat beangstigt me. Ik denk dat China nu een van veiligste plekken is om te zijn dus ik wil mijn leven weer oppakken. Er heerst wel angst onder Chinezen. Door de heftige controles voel ik me nu hartstikke veilig. Wel denk ik dat iedereen hier nog maandenlang nodig heeft om te ‘herstellen’, ook mentaal.”