Democatie

“Ik wist al van jongs af aan dat ik mij wilde inzetten voor een rechtvaardige samenleving en een bijdrage wilde leveren aan de democratie”, klinkt het opgewekt. In die missie is de van oorsprong Surinaamse goed geslaagd.

Ze was niet alleen zo’n zeven jaar (waarnemend) burgemeester, ook zat ze twaalf jaar in de Senaat, schopte ze het tot vervanger van de Nationale Ombudsman – haar huidige functie – en stond ze eind 2020 in de lijst van de Volkskrant Top 200 invloedrijkste Nederlanders en in de top 100 van Opzij.

Sylvester vertelt dat haar familie een slavernijverleden heeft en dat ze als een rode draad in haar familie terugziet dat iedereen na de afschaffing van de slavernij kansen heeft gepakt. Dat krijgen van een kans en daarmee kansengelijkheid omarmen, is wat haar betreft de basis van een rechtvaardige samenleving.

Rolmodel

Als eerste zwarte vrouw in de positie van burgemeester kon ze een rolmodel zijn, een voorbeeld stellen. Door haar verhaal in haar boek te delen, maakt ze het belang van kansengelijkheid zichtbaar. “Mijn boek heet: Bent ú de burgemeester? Ik kreeg dat regelmatig te horen toen ik in 2008  als eerste zwarte, vrouwelijke burgemeester werd aangesteld. Mensen hadden een compleet andere verwachting bij een burgemeester.”

Ze pleit in het openbaar en ook in haar boek voor  meer diversiteit in het openbaar bestuur. Ze legt uit waarom dat zo belangrijk is: “Mensen voelen zich vaak niet gehoord in het maatschappelijke debat. Je ziet het overal om je heen. Denk aan de gele hesjes die actie voeren, de blokkades van de boeren en het feit dat er een quotumwet nodig is voor het aannemen van vrouwen.”

“We moeten ons realiseren dat de samenleving gedragen moet worden door iedereen. Niet alleen door rechters, burgemeesters en fractievoorzitters die er allemaal hetzelfde uitzien. En ook niet door enkel blanke, hogere opgeleide volksvertegenwoordigers in de Tweede Kamer. Hoe diverser het openbaar bestuur, hoe meer iedereen zich gehoord en vertegenwoordigd voelt.”

Lees ook
Weinig diversiteit van gasten binnen talkshows: nog geen kwart is vrouw

Wantrouwen

Sylvester denkt dat ondervertegenwoordiging van bepaalde groepen in het bestuur kan leiden tot radicalisering. “Als wij er niet in slagen om meer diversiteit aan te brengen, dan neemt het wantrouwen richting de overheid alleen maar toe. ”

Ze geeft hier een voorbeeld van: “Neem bijvoorbeeld de toeslagenaffaire met  discriminerende algoritmen, waardoor een flink aantal mensen met een andere culturele achtergrond werd getroffen. Dat nieuws sloeg in als een bom. Hoe kan dit vandaag de dag gebeuren? Als we niet begrijpen dat we daar hard aan moeten werken, vrees ik dat de rechtstaat langzaam afbrokkelt. Kansengelijkheid is geen luxe, maar een essentieel onderdeel van de rechtvaardige samenleving.”

Veranderingen

Sylvester snapt dat verandering in het openbaar bestuur stap voor stap gaat. Zo is er op dit moment weer geen enkele zwarte vrouwelijke burgemeester in Nederland.  Volhouden en zaken aan de kaart blijven stellen, zijn hierbij volgens haar essentieel. “Ik heb zelf bij de burgemeestersopleiding suggesties gedaan voor goede kandidaten:  jong, vrouw, zwart, van verschillende geaardheid, gewoon een mix van hoe de samenleving is.”

Sylvester wil aan iedereen die kansenongelijkheid ervaart meegeven dat je desondanks toch vertrouwen moet blijven houden in de samenleving en in anderen. “Ik heb zelf ervaren dat mij meermaals een hand werd aangereikt door anderen, ook door vrouwen. Ik geloof erg in zusterschap. Daar ben ik dankbaar voor. En onthoud: verandering heeft nu eenmaal tijd nodig. Als je terugkijkt zie je dat we in honderd jaar tijd heel grote veranderingen hebben meegemaakt. Het is dus een kwestie van de lange adem.”

Lees ook
Kamervoorzitter Vera Bergkam en Tim Hofman bekroond met diversity award