Eendenfluisteraar

Mooijman is een waar begrip in Zoeterwoude, het Zuid-Hollandse dorp waar ze woont. Iedere dag voedt ze de eenden in het park. De dieren herkennen hun ‘moeder’, want de dertiger heeft maandenlang voor ze gezorgd toen ze nog klein waren.

De obsessie voor (gevleugelde) dieren begon toen ze de film Fly Away Home zag. Maar ze werd niet meteen eendenfluisteraar: voorheen werkte ze bij een kinderdagverblijf. “Tot ik jaren geleden van mijn tandarts naar werk liep en er een eendje mijn pad kruiste. Het dier was gewond, en ik wilde ‘m verzorgen.” Het dier overleefde het niet. “Toch wist ik sinds die dag dat het verzorgen van eenden mijn levensmissie is. Die eend maakte iets in me los.”

Broodnodig

Sindsdien heeft Mooijman honderden vogels verzorgd en ontfermt ze zich nog iedere dag om eendenkuikens die wees zijn. Ze vindt haar werk broodnodig. “De mensheid gaat de laatste jaren steeds vaker klakkeloos met dieren en de natuur om. Als eendenfluisteraar focus ik me voornamelijk op de eenden, maar ik probeer ook mee te geven dat wij mensen zuiniger moeten zijn op de natuur.”

De dertiger weet waar ze het over heeft. “Jaren geleden waren er autobestuurders in het dorp die gas bijgaven toen ze eenden over de weg zagen lopen, denkend dat ze wel wegvliegen. Maar dat doen ze niet zo snel. Ze reden vol over de eenden heen. Dat was afschuwelijk.”

Afscheid nemen bestaat (niet)

Ze probeert het goede voorbeeld te geven. Ze haalt eendenkuikens in huis die ze net zo lang verzorgt tot ze de natuur in kunnen. “De eendjes hebben een aparte kamer in mijn appartement waar hun kooi in staat. Daar leg ik een warme kruik bij die ik ’s nachts ook vervang, ik zet er zelfs m’n wekker voor.”

Lees ook
Politie redt 11 eenden nadat hun moeder wordt doodgereden

“Na twee weken ga ik met ze wandelen en train ik ze om voedsel te zoeken in de natuur. En na twee maanden zet ik ze uit in het park bij me om de hoek.” Slik. Dat is best lastig, om je besnavelde kinderen de natuur in te laten. “Het is vreselijk. Ik fiets vaak naar het park om te kijken of alles wel goed met ze gaat. Dat afstand nemen vind ik heel moeilijk, maar ze horen nou eenmaal in de natuur rond te lopen.”

‘Hoi mama’

Gelukkig zijn de eenden en Mooijman bijna buren. “Als ik ze opzoek heb ik een speciale lokroep die ik gebruik. Vervolgens komen 34 eenden overal vandaan. ‘Hoi mama, ben je er weer?’, zeggen ze dan. Ik zie mezelf ook als hun moeder. Ik heb nog geen kinderen, maar ik wil ze wel ooit graag. Die eenden stellen mijn biologische klok voor nu even gerust.”

Mooijman is verliefd op het werk dat ze doet. “Ik zou dit de rest van mijn leven willen doen. Dat kan ook niet anders, elke keer als ik een gewond eendje op straat zie laat ik ‘m toch niet liggen? Een eendje in nood, laat je nooit in de sloot.”

Benieuwd hoe zo’n eendenreünie eruitziet? Je ziet het bovenaan dit artikel. 

Lees ook
Garagehouder ‘koekelekoe’ Hamza over kippendrama: ‘Ik ga nieuwe kopen’