Headwraps, religieuze hoofddoeken of Surinaamse angisa: Diana Ritfeld (46) weet er alles van. Ze geeft workshops in het creatief hoofddoekbinden, wat op honderden manieren kan. Het doel? Vrouwen meer zelfvertrouwen geven.
Op dit moment staan acht van haar creaties in het Centraal Museum Utrecht voor de tentoonstelling Voices of Fashion: Black Couture, Beauty & Styles.
Ritfelds passie begint bij de Surinaamse hoofddoek: de angisa. Niet alleen omdat ze zelf van Surinaamse komaf is, maar ook omdat haar oma die altijd droeg. “Vroeger was ik een heel verlegen kind. Ik wilde niet gezien worden. Dat is blijven hangen tot mijn puberteit, het moment waarop ik ook mijn eigen kledingstijl ontwikkelde. Een sjaaltje, hoedje of petje: het voelde goed om iets op mijn hoofd te hebben.”
Naast dat het leuk staat, is het dragen van een hoofddeksel onderdeel van haar identiteit geworden. “Uiteindelijk ben ik overgestapt op de doeken. Draag ik ‘m niet – wat ik ook weleens doe – dan voel ik me kaal. Bovendien lopen mensen me dan gewoon voorbij, omdat ze me niet herkennen.”
Verlegen is Ritfeld allang niet meer. Ze geeft ruim negen jaar workshops en heeft ondertussen meer dan drieduizend vrouwen geholpen. Ritfeld noemt zichzelf dan ook ‘hoofddoekenjuf’. “Ik kreeg op mijn werk zoveel positieve reacties, dat ik dacht: misschien willen mensen zelf wel leren hoe ze hun doeken kunnen knopen.”
Naast dat Ritfeld over de geschiedenis van de Surinaamse hoofddoek – die is ontstaan tijdens de slavernij – vertelt, vraagt Ritfeld mensen altijd waarom ze naar de workshops zijn gekomen. “Er komen vrouwen met verschillende nationaliteiten en religieuze achtergronden. Van witte en zwarte vrouwen tot moslima’s. Ik heb er af en toe zelfs een man tussen zitten.”
Ritfeld ziet de vooroordelen, en haalt deze onderuit door in gesprek te gaan. “Waarom zit die Surinaamse vrouw hier, die weet toch wel hoe ze doeken moet knopen? En die witte vrouw: zij heeft toch niks met deze cultuur te maken? Het gesprek schept meteen een band tussen de vrouwen.”
De één heeft nog nooit geknoopt, de ander wil graag nieuwe technieken leren. “De mannen die komen willen het bijvoorbeeld leren voor hun dochters of werken in de mode-industrie. Maar er zijn ook vrouwen die niet tegen de zon kunnen, en om die reden een doek gaan dragen.”
Daarnaast ontvangt Ritfeld vrouwen met kanker. “Dan staan bij mij soms ook de tranen in de ogen. Tijdens de workshop voelen ze zich even niet meer die zieke vrouw met kanker, maar zichzelf. Een groter compliment kan ik niet krijgen.”
Maar de meeste vrouwen willen headwraps leren knopen, omdat ze zich dan weer even vrouw voelen. Zelfverzekerd. “Wij vrouwen zijn van alles: verzorgers, bemiddelaars, staan altijd voor anderen klaar. Wil ik mezelf meer laten zien of heb ik een belangrijk gesprek, dan kies ik daar mijn hoofddoek bij uit. Ik ga automatisch rechtop lopen: ik ben hier, je mag mij zien. En dat gevoel wil ik de vrouwen ook meegeven.”
“Je ziet het zelfvertrouwen groeien, wanneer ze tijdens de workshop naar de spiegel grijpen”, licht Ritfeld toe. “De telefoon wordt uit de tas gepakt, er worden selfies gemaakt. Wanneer de vrouwen zo glunderen, sta ik ook te genieten. Een onbetaalbaar gevoel. Als jij je mooi voelt, maakt het niet uit wat je draagt. Bij mij is het mijn hoofddoek.”
Lees ook
La Verne (82) steelt de show bij online kerkdienst met haar kleurrijke outfits
