Verdriet naast geluk

Maar klaar, dat was en is het nog lang niet. En ook erover praten bleek nog best lastig. Zo vertelt Benner hoe ze bij haar eerste verjaardag de deur dichthield voor haar vrienden. Het verdriet om haar moeder die er niet bij was, was te groot. “Ik wilde het liefst huilen om het gemis van m’n moeder bij m’n moeder.”

Later begrijpt ze juist dat ze die vrienden hard nodig heeft en dat verdriet en geluk ook naast elkaar kunnen bestaan. Ook met haar vader praat Benner over het verlies van haar moeder. Waarom heeft ze niet nog veel besproken in die laatste maanden en gevraagd of haar vader goed voor de kinderen zou zorgen?

Maar ook de gesprekken met lotgenoten zijn aangrijpend. Zo verloor Jolijn haar vader door een ongeluk. “Soms voel ik me een kind dat op zoek is, zo van: waar ben je nou? Ik ben een stukje fundament kwijt, dat maakt me wankel.”

Lees ook
Nellie maakt docu over rouw: ‘Ik wil erover praten zonder grafstemming’

Leren rouwen

Rouwdeskundige Manu Keirse vertelt Benner dat kinderen en jongeren niet vertrouwd zijn met de dood en rouwen. “De dood is verdwenen uit het leven van de jonge generatie door de hoge levensverwachting. En wat je niet kent maakt je bang. Zoals kinderen leren lezen en schrijven, kunnen we ze ook leren rouwen.”

Kijk de documentaire hier terug.