Hoofddoekverbod

Izat voerde in 2017 in Nederland haar eigen strijd voor het dragen van een hoofddoek. Ze ging door tot het College voor de Rechten van de Mens, die haar in het gelijk stelde: de politie mag haar niet verbieden een hoofddoek te dragen.

Voor Izat is het alsof ze weer teruggeslingerd wordt in de tijd nu deze beslissing door de Franse Senaat is gemaakt. “Ik volg de zaak en als ik in Frankrijk woonde, zou ik hier heel activistisch van worden.”

Boerkaverbod

Hoewel ze zo’n verbod in Nederland niet snel ziet gebeuren, memoreert ze er wel aan dat ook hier soortgelijke ontwikkelingen gaande zijn. “We hebben sinds 2019 het boerkaverbod. Dat staat voor mij ook gelijk aan discriminatie en uitsluiting.”

Volgens haar is dat in Frankrijk ook aan de hand. “Ze zeggen dat het verbod bescherming biedt aan jongeren die gedwongen worden een hoofddoek te dragen. Maar dit gaat veel verder. Dit is uitsluiting. Om het doel te bereiken pak je die hoofddoek niet bij iedereen af. Dan geef je voorlichting, vertel je hoe die meiden ‘nee’ kunnen zeggen als ze geen hoofddoek willen dragen en hoe ze dus voor zichzelf kunnen opkomen.”

Buiten sluiten

Ook moeders die meegaan op een schooluitje, mogen in Frankrijk geen hoofddoek meer dragen. “Een heel grote groep moslimmeiden en -vrouwen, die expliciet voor het dragen van een hoofddoek kiezen, wordt onderdrukt om een veel kleinere groep te redden.”

Zelf was Izat achttien jaar toen ze de keuze maakte om een hoofddoek te dragen. “Ik deed dat uit vrije wil, het was een weloverwogen keuze. Ik was er klaar voor en voelde: dit wil ik. Je ontneemt met dit hoofddoekverbod meiden de kans om hun eigen identiteit te vormen, waar de hoofddoek vaak onlosmakelijk mee is verbonden.”

“Je pakt een grondrecht af”, vervolgt Izat. “Voor mij staat de hoofddoek symbool voor vrijheid, zelfrespect, zelfbeschikking en emancipatie. Als de overheid bepaalt wat je wel of niet mag dragen, dan gaan we weer terug naar de Middeleeuwen.”

Lees ook
Wilders en Kaag botsen hard in slotdebat over Kaags hoofddoek in Iran: ‘Ik accepteer dit niet’