In de 2Doc Kort-documentaire ‘Blauw Licht, Herinneringen van een Ambulancebroeder’ komt ambulancebroeder Louis aan het woord. Hij is in 23 jaar tijd zo’n 28.000 keer uitgerukt om patiënten te helpen. De soms heftige confrontaties zijn voor altijd op zijn netvlies gebrand.
Louis’ werkterrein is na ruim twee decennia in zijn ogen een grote begraafplaats.
“Wat je op een gegeven moment gaat krijgen, is dat je een soort memory lane opbouwt. Van plekken en gebeurtenissen”, zegt Louis. “En daar komen dan ook de beelden bij. In het centrum van de stad, als je daar voorbij fietst, dan denk je: oh ja, daar is dat gebeurd.”
“Rij je in een omgeving wat buitenaf, dan weet je: daar is dat meisje van achter aangereden door een auto en op de andere weghelft gevallen. Daar kwam een vrachtwagen tegemoet en die reed er vol in.”
Het werkgebied van de ambulancebroeder noemt hij in Blauw Licht, Herinneringen van een Ambulancebroeder ‘net een begraafplaats’, waar hij zich alle plekken waar mensen zijn overleden nog herinnert. “En als je dat zo bekijkt, dan merk je dat het in de loop van de jaren een aardig rijtje is geworden van plekken.”
Ambulancemedewerkster moest naar fataal verkeersongeval van haar eigen dochter (17)
Een patiënt die Louis zich goed voor de geest kan halen, is een 15-jarige jongen die hij aantreft bij een bedrijfsongeval op de bouw. De broeder omschrijft de jongen als ‘een klein binkie’. Wanneer Louis op de plek van het ongeval aankomt ligt de jongen dubbelgevouwen op de grond met een betonplaat op zijn onderrug.
“Wat me het meest bijstaat en me raakt, is dat hij op een gegeven moment heel erg om z’n moeder riep”, vertelt de ambulancebroeder. “En iedereen weet op dat moment, met zo’n betonplaat die je dubbel laat vouwen, dat het waarschijnlijk niet goed gaat aflopen. Iedereen zet een extra tandje bij. De brandweer is bezig om die betonplaat te bevestigen, je moet hem toch eronder weghalen.”
Wanneer de plaat is verwijderd weet Louis al wat er gaat gebeuren. “Dan kan het bloed vrij lopen”, legt hij uit. “Je ziet hem wegtrekken en al roepend om z’n moeder zie je hem sterven. Op dat moment heb ik maar zijn hand vastgehouden. Erna probeer je nog met z’n allen te reanimeren, maar als er zo veel kapot is, dan weet je al dat het weinig kans van slagen heeft”, vertelt een zichtbaar geëmotioneerde Louis.
Je ziet de documentaire hier terug.
Dennis Weening ziet zijn vrouw Stella per ambulance afgevoerd worden op Bali
