De revalidatie van handbalster Estavana Polman verloopt minder voorspoedig dan gedacht. Ze mist nog te veel reactiesnelheid in haar rechterknie, waar ze dit jaar twee keer aan geopereerd is.
Dat vertelde ze in Naarden, waar Oranje zich voorbereidt op de EK-kwalificatiewedstrijden tegen Wit-Rusland en Griekenland.
“Het gaat niet volgens de gewenste planning en ik had gehoopt verder te zijn in mijn herstel. Toch ben ik niet in paniek. Ik ga er alles aan doen om op tijd fit te zijn voor het WK”, aldus de handbalster.
Polman was in 2019 de beste speelster op het WK in Japan, waar het Nederlands team de titel veroverde. In juli 2020 scheurde ze de kruisband van haar rechterknie. Na een maandenlange revalidatie keerde ze begin van dit jaar terug bij de Nederlandse selectie. Maar in mei liep ze weer een knieblessure op die een operatie vereiste. Polman miste daardoor ook de Spelen in Tokio.
“Ik ben terug bij het team, maar speel niet mee in de wedstrijden. Ik train sowieso nog apart, omdat ik nog geen contact mag maken. Toch wil ik erbij zijn. Ik wil het contact en de klik houden met het team. Ben er twee toernooien niet bij geweest en heb heel veel zin weer op het veld te staan met die meiden. Ik heb ook een doel en dat is het WK in december in Spanje halen, maar ik zal niet overhaasten. Ik zet ook geen datum op mijn rentree.”
De 29-jarige aanvalster kiest ook bewust voor een voorzichtige aanpak. “Ik wil niet het risico lopen dat het weer misgaat, want ik wil nog langer door in deze sport. Het liefst nog vier of vijf jaar. Handbal is mijn passie en heel graag wil ik over drie jaar nog eens de Olympische Spelen meemaken.”
Het herstel vraagt wel wat van de sterspeelster. “Het is wel frustrerend dat de revalidatie niet gaat zoals ik had gehoopt. En ik heb ook echt wel momenten dat ik even in de put zit en denk: waar doe ik het voor? Maar de volgende dag denk ik alweer: ik heb het mooiste beroep. Ik wil ook niet stoppen omdat het moet. Dat accepteer ik niet. Ik wil zelf bepalen wanneer het over en uit is.”
De vooruitgang in haar lichamelijk herstel verloopt langzaam. “Soms ga ik een week niet vooruit en dan moet je echt iets vinden om je aan vast te houden. Ik heb het geluk dat ik een heel fijn gezin heb. Ik heb thuis een kindje van vier, een puber en mijn partner Rafael van der Vaart, mijn derde kind zeg maar. Dus ik blijf wel bezig en heb geen tijd om te malen of erin te blijven hangen als het tegenzit. Ik ga er gewoon voor en we zien wel hoe ver we komen. Er zijn zoveel dingen erger dan een beetje pijn in je knie.”
Sylvie Meis dol op Estavana Polman: ‘Hét voorbeeld van toewijding’
