“Vroeger dacht ik: waarom hebben m’n ouders mij in een kinderziekenhuis gedropt. Maar achteraf ben ik ze daar heel dankbaar voor”, vertelt Fatmeh in Je Zal Het Maar Hebbben.

Van top tot teen in verband

“M’n biologische ouders zagen dat er iets mis was en die wisten niet wat ze ermee moesten doen”, vertelt Fatmeh. “Toen hebben ze een andere organisatie gevraagd of ze voor mij konden zorgen.” Op bijna tweejarige leeftijd neemt een Nederlands echtpaar haar op in hun gezin.

Door haar ziekte heeft Fatmeh een tekort aan eiwitten. Hierdoor is haar huid enorm kwetsbaar en kunnen er vanuit het niets open wonden ontstaan. Om infecties te voorkomen moet ze elke dag van top tot teen in het verband, met als enige uitzonderingen haar nek en hoofd.

Ondanks de vele zorg willen haar pleegouders dat Fatmeh opgroeit in haar eigen omgeving. Daarom blijven ze zo lang als het kan in Bethlehem. Maar na twintig jaar besluit het pleeggezin dat het niet meer werkt: “Het is onmogelijk om een kind met een beperking te onderhouden in het land”, aldus Fatmehs pleegmoeder.

Schaamte

Inmiddels begrijpt Fatmeh de beslissing van haar biologische ouders goed: “Als iemand een beperking heeft dan is dat heel raar voor ze, die kinderen worden dan in huis opgeborgen”, vertelt ze. “Omdat ze zich schamen dat ze een kind hebben met een beperking.”

Maar de positieve 24-jarige bekijkt het leven graag van de zonnige kant. Ze is dankbaar dat haar ouders destijds de moeilijke keuze hebben gemaakt om haar af te staan. “Hier kan ik als ik wil stage lopen of naar school”, vertelt Fatmeh blij. “Dat is daar gewoon niet mogelijk als je een beperking hebt.”

Inmiddels loopt ze inderdaad stage. Sterker nog, als stagiair management assistent is ze bezig met het verwezenlijken van haar droombaan. “Dit wilde ik al toen ik klein was”, vertelt ze stralend over haar functie.

Jurre Geluk over nieuw seizoen Je Zal Het Maar Hebben: 'Veel plezier gehad tijdens de opnames'Lees ook

Het fragment terugkijken? Dat kan hier.