Ewout Genemans duikt in de eerste aflevering van ‘Ewout’ in de wereld van ‘surgery-trips’. Veel voornamelijk jonge vrouwen reizen af naar Turkije, om daar tegen een scherpe prijs cosmetische ingrepen te ondergaan.
Turkije is vanwege de lage prijzen het beloofde land voor plastische chirurgie.
Genemans kijkt een week lang mee bij bemiddelaar iMed. Een organisatie die fungeert als tussenpersoon tussen arts en patiënt. Zo’n tussenpersoon regelt alles, van het hotel tot persoonlijke begeleiding naar de operatiekamer.
De twintigjarige Dania reist alleen af naar Istanbul voor een BBL-ingreep: de populaire Brazillian Buttlift-bilvergroting. Net als veel andere jonge vrouwen kent zij deze surgery-trips via sociale media.
iMed-medewerker Melle wacht Dania op bij het ziekenhuis en begeleidt haar naar haar ziekenhuisbed. Bij het aanleggen van het infuus wordt Dania onwel en valt ze flauw. Melle stelt een bezorgde Genemans gerust dat dit vaker gebeurt.
Als Dania eenmaal is bijgekomen, is het tijd voor het papierwerk. Ze ondertekent een stapel papieren en betaalt in haar operatiehemd ter plekke de rekening contant.
Veel operaties gaan goed, maar soms gaat het ook ernstig mis. Er vallen zelfs slachtoffers als gevolg van de ingrepen. Julie verliest haar 39-jarige dochter na een BBL en buikwandcorrectie door dokter Aydin in Turkije.
In de dagen na de operatie gaat het steeds slechter met Sharida. In het ziekenhuis nemen ze volgens Julie de situatie niet direct serieus, waarna Julie’s dochter uiteindelijk overlijdt aan de complicaties van de ingreep. “Nazorg heb je daar niet”, vertelt Julie geëmotioneerd. “Ik zou het liefst daar naar toe gaan en hem confronteren.”
Debbie ondergaat een buikwandcorrectie in Istanbul. Maanden later kampt ze nog steeds met zware complicaties als gevolg van die operatie.
Zo moet een vacuüm-pomp haar wondvocht 24 uur per dag afvoeren. Daarnaast is er twee keer per week wondverzorging van een verpleegkundige nodig.
De heftige complicaties ontstaan vlak na de operatie. “Mijn hele onderbuik was paars en daarna kwamen er allemaal droge huidstukken op”, vertelt Debbie, “Hier in Nederland dachten ze dat het om necrose ging.” Ofwel: de huid was aan het afsterven.
“De dokter had dat moeten zien. Die had je nooit naar huis mogen sturen”, zegt Genemans verbijsterd. Debbie legt uit dat er in eerste instantie lichte twijfel was, maar dat ze uiteindelijk toch snel naar huis mocht. “Je weet niet wat er gaande is, dus je bent blij dat je weg mag”, zo reageert Debbie.
De aflevering terugkijken? Dat kan hier.
Maakt plastische chirurgie gelukkig? Deze hoogleraar psychologie geeft antwoord
