Elf jaar geleden brengt Linda van Rijn – een pseudoniem – haar eerste vakantiethriller uit: ‘Last Minute’. 28 bestsellers volgen, maar niemand weet wie er schuilgaat achter deze naam. Tot vandaag.
LINDA.nl spreekt met Mariëtte Middelbeek, de succesvolle schrijver achter het pseudoniem Linda van Rijn. ‘Dit is gewoon het juiste moment.’
Waarom heb je besloten om nu – na elf jaar – wél met je eigen naam naar buiten te komen?
“In het begin voelde het prima, maar de laatste twee, drie jaar, niet meer. Steeds vaker kwam de vraag van lezers of ze mij niet konden ontmoeten. Zelf wilde ik dat ook. Dit zijn de mensen voor wie ik schrijf, maar qua ontmoetingen bleef het bij digitale berichtjes.”
“Was ik ergens met de uitgeverij, stond daar een complete Linda van Rijn-stand ingericht. Als bezoekers dan vroegen of ik Linda was, zei ik natuurlijk nee. Dat werd steeds ingewikkelder. Op een gegeven moment wilde ik dat niet meer. Ik wilde gewoon zeggen: ‘Ja, ik ben het.'”
Je schreef al onder je eigen naam. Voelt dat anders, werken onder een pseudoniem?
“Ik schrijf op gevoel. Het is niet dat ik bewust heb gedacht: dit is wel Linda, dit niet. Maar in de praktijk schrijf ik ‘als Linda’ toch anders. Heb een andere stijl, maak andere zinnen.”
“Schrijven in anonimiteit is fijn. Het geeft vrijheid. Als ik onder mijn eigen naam schrijf, dan ben ik onbewust bezig met het idee wat mensen van het boek zullen vinden. Als Linda vind ik dat net zo belangrijk, maar denk ik daar tijdens het schrijfproces minder aan. Werken onder een pseudoniem voelt een beetje als de eerste weken van een zwangerschap. Je hebt iets heel leuks, maar alleen jij en je dierbaren weten het.”
Over dierbaren gesproken: wie wisten er nog meer van jouw geheim?
“Mijn man, familie en beste vrienden heb ik vanaf het begin op de hoogte gesteld. Maar voor een groot aantal andere vrienden, en collega’s met wie ik jaren heb gewerkt, is het tot voor kort een geheim gebleven. Zij reageerden stomverbaasd. Wanneer had ik al die boeken dan geschreven? Ze waren er automatisch vanuit gegaan dat ik op die momenten aan een boek van mezelf werkte.”
Hoe heb je je gevoeld, in de dagen naar de onthulling?
“Druk, voornamelijk. Maar dat was fijn, want zo kon ik ook beter dealen met de zenuwen. Ik vind het superspannend. Wat zullen de lezers zeggen, hoe zal het straks zijn? Op sociale media wordt er gelukkig heel positief gereageerd, én druk gespeculeerd. Het juiste antwoord is niet één keer geraden.”
Is het werken onder een pseudoniem de juiste keuze geweest?
“Zeker. Als mezelf schreef ik al boeken in verschillende genres. Het zou verwarrend zijn geweest om daar nóg een genre aan toe te voegen. Bovendien gaf het mij de vrijheid om te experimenteren, gewoon maar te gaan schrijven. Ik ben blij dat ik dit zo lang op die manier heb gedaan, maar ook blij om het nu bekend te maken. Het is gewoon het juiste moment.”
Esther Verhoef over schrijven van 'De Nachtdienst': 'Ik heb geluisterd naar muziek van Billie Eilish en Snelle'
