Ooit was het figuur van Kate Moss haar ideaal, nu weet Miljuschka Witzenhausen dat maatje nul haar niet gelukkig maakt. Ze wil haar leven niet meer laten beheersen door de weegschaal.
De presentatrice is blij met haar lichaam zoals het nu is.
Maatje nul
“Heel lang dacht ik dat ik gelukkig zou zijn als ik maatje nul had. Maar toen ik eenmaal in de allerkleinste maatjes paste, deed dat niets voor me. Je laat je leven beheersen door de weegschaal, maar waarvoor eigenlijk? Dat vind ik het niet waard, want ik hou gewoon echt van eten. Ik hou meer van eten dan van dun zijn, haha”, zo vertelt ze in een interview met Beau Monde.
Nu zit de presentatrice lekker in d’r vel, maar er is een periode geweest waarin ze alleen maar bezig was met dun zijn. Kate Moss, indertijd het gezicht van het heroin chic-tijdperk, was haar grote voorbeeld. Het Britse topmodel was destijds graatmager, iets wat toen een schoonheidsideaal was.
“Kate Moss was mijn ideaal, zo dun vond ik heel mooi. Een eetprobleem heb ik nooit gehad, maar ik was wel ontzettend gedisciplineerd. Ik weet nog dat ik voor een vrij blote fotoshoot twee maanden lang geen koolhydraten heb gegeten, omdat ik een paar kilo wilde afvallen”, blikt Witzenhausen terug. “Maar toen ik het eindresultaat zag, schrok ik van mezelf. Ik heb een brede botstructuur en een gespierd lichaam, dus alles raakt uit verhouding zodra ik te veel gewicht verlies. Je zag overal botten en ribben.”
Miljuschka Witzenhausen
Daarna was de presentatrice helemaal klaar met diëten. “Vanaf dat moment verbood ik mezelf om nog langer zo streng voor mezelf te zijn. Dat ging met vallen en opstaan, want ik werk in een wereld waarin veel nadruk op je uiterlijk ligt.”
Witzenhausen vindt dat je lief moet zijn voor je lichaam. Dat is dan ook iets wat ze zelf vaak via social media aan haar volgers laat zien. Al stuit die instelling soms nog weleens op kritiek.
Kritiek
“Ik lijk de laatste tijd weer meer berichten te krijgen in de trant van: zou je niet eens gaan afvallen, hou op met eten. Als ik wat zwaarder ben, hebben mensen het lef om – soms anoniem – berichtjes te sturen met: het gaat niet zo goed met je hè, je bent zo dik geworden.”
Ze vervolgt: “Waarom zou je zoiets in vredesnaam zeggen? Zulke berichten steken me, maar ik kan het parkeren. Het zegt meer over de persoon die het typt dan over mij, dus ik heb geen zin om daar energie in te steken.”