Heleen van Royen

Ze worden gevreesd door iedere bekende Nederlander, op de voet gevolgd door de media en uitvoerig besproken in elke groepschat: de roddels van juicekanalen. Een interessant, maar vooral eng fenomeen, vindt schrijfster Heleen van Royen. “Tien jaar geleden had ik dit boek niet kunnen schrijven”, vertelt ze. “Toen bestonden ze nog niet. Je had alleen roddelblaadjes, maar die waren lang niet zo invloedrijk. Nu verspreiden roddels en haat zich online als een olievlek.”

Ze baseerde er haar zesde roman, Juice, op. Het idee iets te schrijven over de roddelkanalen, was er al een tijd. Alleen de aanloop naar het daadwerkelijke schrijven, dat was een lastige, vertelt Van Royen. “Het verhaal is fictie, dus ik moest alles verzinnen. Het schrijven van Sexdagboek was in dat opzicht veel makkelijker. Ik hoefde alleen maar op te schrijven wat voor seks ik had en dan had ik al materiaal. Nu had ik zelfs moeite met het bedenken van de hoofdpersoon.”

‘Juice’

Dat werd uiteindelijk Claire, een succesvolle artiestenmanager. Ze gaat tot het uiterste om haar artiestenstal, haar dochter en haar bekende minnaar te beschermen tegen online roddelkoningin Angel. Hoewel het verhaal dus fictie is, zit er stiekem toch best veel van de schrijfster zelf in. “Ik ben Claire niet, maar ze ligt wel dicht bij me. En er zit ook een vega-vlogger in die wordt betrapt op het eten van vlees. Niemand die denkt dat dat personage Heleen is. Maar ik worstel ook met vegetariër zijn. Ik wil het wel, maar net als het personage lukt het me niet.”

Heleen van Royen is fitter dan ooit: 'Leuk om in de spiegel te kijken, het geeft zo veel energie'Lees ook

Om alles tot in detail te beschrijven, volgde Van Royen ook enige tijd de juicekanalen via Instagram. “Daar werd ik naar van. Ik ben blij dat ik ze nu niet meer hoef te volgen. Ik zag op een gegeven moment een roddelvlogger eisen van een man dat hij aan zijn zwangere vriendin moest opbiechten dat hij was vreemdgegaan. Zo niet, dan zou die vlogger het zelf wel doen. Ik geloofde niet wat ik zag. Zoiets moet binnen die relatie opgelost worden. Het is niet aan juicekanalen om zich daarmee te bemoeien. Ze spelen eigen rechter en aanklager in het openbaar – zonder enige reden of aanleiding. Alleen maar omdat zij vinden dat ze dat mogen.”

Online haat en roddels

De roddelkanelen vindt ze dan ook veel te moraliserend. “Ze vellen zo’n oordeel over iemands privéleven, terwijl je nooit echt weet wat er bij iemand thuis speelt. Ze kiezen ook altijd een goed moment uit om hun gal te spuwen. Bijvoorbeeld wanneer iemand gaat trouwen of zwanger is. Dan ben je zo doelbewust iemands leven aan het vergallen. Ik begrijp dat gewoon niet. Dat dat schadelijke gevolgen kan hebben en wat die mogelijke uiterste consequenties kunnen zijn, wilde ik met mijn roman ook laten zien.”

De schrijfster vindt deze relatief nieuwe cultuur van online roddelen en haat verspreiden helemaal niet passen bij Nederland. “Zo’n lelijk land waren we helemaal niet”, merkt ze op. Ze denkt dan ook dat de meeste onbekende Nederlanders helemaal geen idee hebben wat de roddels van juicekanalen met iemand doen. “Daarom schreef ik ook dit boek, om ze dat te laten zien. Stel je voor dat je gaat trouwen en dat op die dag iemand smerigheid over je aanstaande de wereld in helpt. Misschien wist je het al lang of misschien ook niet, maar het heeft geen maatschappelijk belang en kent alleen maar verliezers.”

Dat er tegenwoordig vaak wordt gezegd dat de roddelvloggers er ‘nou eenmaal bijhoren’, stemt Van Royen droevig. “Ze horen er helemaal niet bij. Als we doen alsof het normaal is, gaan jongeren ook denken dat het oké is om eigen rechter te spelen. Die tendens vind ik oprecht gevaarlijk. Je maakt het leven van anderen ellendig en doet er iemand heel veel verdriet mee. Ik zie er geen enkel voordeel in.”

Bingewatchen

Verwacht van Juice overigens geen bittere pil. “We zijn tegenwoordig korte stukjes informatie gewend en appen de hele dag door in korte regels. Daarom wilde ik veel vaart in het boek stoppen.” Het resultaat zijn allemaal korte scenes, die je volgens de schrijfster kan ‘bingewatchen’. Dat je van scene naar scene springt, maar het verhaal wel helemaal tot je krijgt. Als je het boek snel uithebt, dan is dat een goed teken. “Al is het verschrikkelijk, omdat ik er meer dan een jaar aan heb gewerkt”, voegt ze er lachend aan toe.

Heleen van Royen is tien jaar samen met Bart Meeldijk: 'Geen toyboy meer'Lees ook

Het doel van Van Royen is om het boek toegankelijk te maken. “Mensen denken bij boeken toch vaak dat het moeilijk is of ingewikkeld, maar dit is volgens mij geen moeilijk boek. Iedereen vanaf 16 of 18 kan dit lezen. Ik hoop dat het daardoor dus ook jongeren aanspreekt. Ik wil er ook mee langs middelbare scholen gaan, want het boek gaat over online haat en roddels. Een actueel thema waar iedereen mee te maken heeft.”

Reactie

Voor een reactie uit de hoek van roddelvloggers is ze overigens niet bang. “Of er iets gaat komen, weet ik niet. Je kan je daar niet tegen wapenen. Ik weet überhaupt niet wat de reacties gaan zijn op dit boek, maar die van mijn lezers vind ik belangrijker dan die van roddelkanalen. Ik hoop vooral dat mijn lezers er iets van opsteken en beseffen dat we best wel gek bezig zijn met z’n allen. Want het euvel ligt niet alleen maar bij juicekanalen. Die zouden niet bestaan als wij ze niet zouden voeden en volgen. Alleen dat geeft ze bestaansrecht, want zelf gaan ze niet actief op onderzoek. Het zijn pure verkliklijnen, en dat vind ik er ook zo lelijk aan.”

Juice, de zesde roman van Heleen van Royen, is nu overal te koop.

'Ik smul echt van smerige roddels via juicekanalen, maar medische dossiers doorspelen gaat me wat ver'Lees ook