Nooit gedacht dat zoiets zaligs en troostrijk als chocolade zoveel stress kon veroorzaken. Even leek het er namelijk op dat het thema van de vierde aflevering van Heel Holland Bakt niet ‘choco’, maar ‘paniek’ was. Want Marieke vond het spannend, Enzo sprak de woorden ‘best lastig’ met een trillende stem uit en Inge liet weten dat ze gespannen was, dat het onder haar huid was gaan zitten waardoor ze er zelfs haar bed niet meer had kunnen verschonen. Chocola dus. Of althans, het werken met chocola.

Glanzen

We leerden dat je chocola namelijk eerst moet smelten en als het zo’n 45 graden is, eindeloos heen en weer moet blijven strijken tot het langzaam afkoelt en zich andere kristalletjes gaan vormen waardoor het prettig gaat glanzen. Als chocola een mens was, dan zou het dus heel veel geduld en complimentjes nodig hebben, voor het eindelijk een beetje doet wat je wil. Een vervelend mens, zogezegd.

Wegproppen

En dat was niet het enige. Die chocola was nog maar het vernislaagje voor een symfonie aan smaken die samen een ‘candy bar’ moesten vormen. Een snoepreep. Zo eentje die je bij de benzinepomp koopt als je pas halverwege de route du soleil bent, al begint te knikkebollen en wanhopig raakt bij het idee dat je nog uren achter het stuur moet zitten voor je eindelijk aan je welverdiende vakantie kunt beginnen. Dan koop je in een opwelling een Mars, Snickers of Lion, dan zet je daar je tanden in, dan is daar die suikerbom vermengd met de smaak van karton en negeer je de daaropvolgende spijt om de reep werktuigelijk weg te proppen.

Versiertoer

Bij Heel Holland Bakt moest er dus iets lekkerders op tafel komen te staan. Dat lukte. We hoorden zinnenprikkelende zinnen als ‘Ik ga op de versiertoer’, ‘hij is aan het uitharden’ en ‘die van mij is niet zo strak’. Daarna zagen we de ene na de andere reep die hopelijk voortaan bij alle benzinepompen op voorraad zullen liggen.

Yannis’ banaan

Dat die van Yannis niet bij de toprepen zou eindigen was al duidelijk toen hij net een banaan aan het snijden was, en Janny de woorden ‘Ik houd niet van banaan’ sprak. Laat je banaan maar los, dacht ik, en gooi er een abrikoos tegenaan. Maar nee, Yannis bleek gehecht aan zijn banaan en begon die druk te karamelliseren om hem wat appetijtelijker te maken. Het mocht niet baten. Zelfs een stoot gember kom hem niet redden. Sneu.

Ranzige prutjes

Dat was nog maar de eerste opdracht. Want bij de daaropvolgende chocoladebiscuitjes ging Yannis helemaal de mist in. Flauwe koekjes met ranzige chocoladeprutjes erop. Zielig. Helemaal omdat het de anderen, ondanks eindeloos gekletter met hun mallen, allemaal een stuk makkelijker afging.

Bruine vegen

Toen was het tijd voor het penseelstreekspektakelstuk, waarbij er vegen van chocola gemaakt moesten worden die dan eenmaal uitgehard, leuk zouden moeten zijn om een taart naar hartenlust mee te kunnen decoreren. Bruine vegen. Ik moest aan het vieze bed van Inge denken en hoopte dat ze, ondanks al het geoefen thuis, toch nog ergens de tijd had gevonden om de lakens te verversen.

‘Ga je het redden?’

Weer was die goedlachse Yannis aan het zweten van de stress, want er was te weinig tijd en te veel te doen om zijn Café Frappé-taart op tijd af te hebben. Het hielp hem natuurlijk niet dat Janny en Robèrt bij hem kwamen staan en ‘Ga je het redden?’ en ‘Je moet nog wel veel doen’ zeiden. We zagen de kringen onder zijn oksels met de seconde groter worden. Arme Yannis.

Leeggekieperde emmer

De anderen zetten ondertussen het ene na het andere meesterwerk voor Janny en Robèrt neer. Juliaan kwam met een leeggekieperde in de lucht zwevende verfemmer die hij thuis even in elkaar had gehatseflatst. Enzo kwam met een kastanjetaart waar, op de maizena na, weinig op aan te merken was. Tom was het gelukt om een pittige vlammentaart te maken die niet té pittig was. Mariekes soepele en mollige biscuit liet Janny het kwijl in de mond lopen. Zeinab maakt sowieso alleen maar taarten die smaken als de volledige Mattheus Passion en Inge wist haar ongare carnavalstaart met wat noodaardbeien toch nog een aardige ‘alaaf’ mee te geven.

Bruin geluk

Ondanks dat het Yannis was gelukt om zijn koffietaart af te krijgen, smaakte hij niet genoeg naar koffie. Zo kwam het dat hij naar huis moest gaan. Ik vermoed dat Yannis door dit chocoladetrauma nooit, maar dan ook nooit meer een stukje bruine geluk in zijn mond zal stoppen. Dat is misschien nog wel het allerergste, want je gunt iedereen het blijvende plezier van zo’n hap troost, vooral in bange dagen.

Bekijk de aflevering hier terug.

Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor Linda.nl blogt hij over kijkcijferknallers als Boer Zoekt Vrouw, Heel Holland Bakt en Wie is de Mol?

Heel Holland Bakt: ‘Ik spuit ook alles onder’Lees ook Heel Holland Bakt: ‘Het hoofd zit al in de vriezer’Lees ook