Er was geen hoop voor Eva’s moeder, zo vertelt ze openhartig. Toch leefde ze na de diagnose nog drie jaar. “Een medisch wonder, want dat hadden ze helemaal niet gedacht. Het was wel heel erg fijn dat ze nog zo lang bij ons kon blijven.”

Cabaretier Eva Crutzen over overlijden van haar moeder: 'Het voelde alsof ik stuk was'Lees ook

Raven van Dorst

Raven vat haar verhaal samen: “Je bent jong volwassen geworden, je hebt jong de klappen van de molen gehad. Maar daardoor heb je misschien wel een stukje kind zijn gemist?”

Eva knikt instemmend. “Ja, daar ben ik wel een hele tijd verdrietig over geweest. Ook gewoon heel jaloers op mensen die dat wel hadden.” Lang worstelde ze met deze gevoelens. “Dat tekent je voor het leven. Nu kan ik daar ook het positieve uithalen.” Ze voelde zich dan ook lang minder dan de rest: “Dat vond ik wel kut.”

Vanuit Maastricht verhuisde ze naar de randstad om aan de kleinkunstacademie te studeren. “Toen ik in Amsterdam kwam was ik heel stoer, gesloten en totaal niet kwetsbaar.” Raven vraagt treffend of ze een muur ophield. “Ja, een muur”, bevestigt Eva. “Ik ging het echt uit de weg.”

Moederschap

Dat de toen nog cabaretière in spé zo’n muur om zich heen had gebouwd pikten haar docenten niet: “Er werd gezegd dat ik moest leren me kwetsbaar op te stellen, anders moest ik van school. Ik denk dat dat heel goed is geweest. Het is wel de reden dat ik erover ben gaan praten.”

Ook veranderde Eva’s gevoel over het verlies van haar moeder toen ze zelf moeder werd. “De associatie van mama en moeder was voor mij altijd gemis, maar op het moment dat je een kind krijgt kijk je letterlijk van boven naar beneden, naar het kind.” Die gewaarwording hielp haar erg. “Nu ik zelf mama ben is die rol ineens veel positiever geworden. Dat werkt heel heilzaam, merk ik.”

Boerderij van Dorst terugkijken? Dat kan hier. 

Eva Crutzen over zwangerschap: 'Het idee dat er iets in je groeit is zo bizar en bijzonder'Lees ook