In ‘De Gevaarlijkste Wegen’ gaan Diederik Gommers en Emma Wortelboer samen op pad in het jongste land van Europa: Kosovo. Het duo bespreekt de hoogte- en dieptepunten van hun carrières als intensivist en presentator.
Diederik vertelt Emma wat hij het mooiste vindt aan zijn werk, maar ook waardoor hij twijfelde om ermee te stoppen.
Het duo vertrekt vanuit hoofdstad Pristina en ze reizen via de grens van Albanië en Montenegro door de bergen. Ze slapen op het drielandenpunt met Kosovo en rijden weer via de bergen terug de bewoonde wereld in.
Al glijdend door de bergen legt Diederik uit wat zijn werk in het ziekenhuis nou eigenlijk inhoudt. Emma wil weten waarom “papa Gommers” zo graag op een intensive care werkt. “Er zit iets acuuts in, er zit iets technisch in en je hebt echt dat contact met de familie.” De arts vindt het bijzonder om gesprekken te voeren over leven en dood. En verdrietig genoeg heeft hij meer dan genoeg ervaring met laatstgenoemde, zo vertelt hij even later tijdens de rit als zijn reisgenote vraagt of hij wel eens een fout heeft gemaakt.
'GTST'-actrice Dilan Yurdakul over angst voor moederschap in 'Gevaarlijkste Wegen'
“Ik was samen met een jonge collega bezig om een canule in te brengen in iemands hals. Dat ging niet goed en uiteindelijk is die mevrouw overleden”, vertelt de dokter eerlijk. “Daar had ik wel echt moeite mee. Dat vond ik echt moeilijk”, zegt hij zichtbaar aangedaan. Emma is duidelijk onder de indruk van het verhaal van haar bijrijder. “Oh my god”. Diederik legt uit dat je er mee moet leren omgaan. “Het allerbelangrijkste is dat je die familie steunt.” Toch vraagt zijn reisgenote zich af of de familie van de overledene dan nog wel op steun zit te wachten. De arts denkt van wel. “Ja, onze intentie is om het beste doen voor die patiënt. Het is mensenwerk. Het is nooit opzet.” Hij vindt het belangrijk dat dokters in dit soort situaties zelf sorry durven te zeggen. “Dat die mensen ook zien wie het gedaan heeft. En dat je het meent als je sorry zegt.”
Emma wil weten hoe dat voor hem was, of hij zelf ook moest rouwen. “Ook voor jezelf is het emotioneel. Je probeert je professioneel gedragen, maar je moet echt wel je tranen bedwingen. Je kunt ook niet keihard gaan zitten huilen.” De presentatrice vraagt zich af waarom dat niet zou kunnen: “Omdat het niet als jouw verdriet voelt?” Diederik vertelt dat het wel degelijk als zijn verdriet voelt, maar dat je als arts zijnde wel iets hebt uit te leggen. Het raakt de intensivist nog steeds.
“Het moet slijten, het is een diepe kras. Ik heb er toch best nachtmerries van.” In die dromen komt elke keer het verhaal terug en blijft hij zich afvragen: had ik het anders kunnen doen?, wat deed ik niet goed? Maar het maakt je uiteindelijk een betere dokter.”
De Gevaarlijkste Wegen terugkijken? Dat kan hier.
Thomas Dekker en Maik de Boer beleven soort bromance in 'De Gevaarlijkste Wegen'
