Ivo van Woerden (43) praat je bij over aflevering 2 van Boer zoekt Vrouw. Met wanhopige gedichten, Quentin Tarantino-wannabe’s én de angst om je kwetsbaar op te moeten stellen voor de liefde.
Let op: spoilers
Ivo van Woerden (43) praat je bij over aflevering 2 van Boer zoekt Vrouw. Met wanhopige gedichten, Quentin Tarantino-wannabe’s én de angst om je kwetsbaar op te moeten stellen voor de liefde.
Let op: spoilers
Een molen in een polder, een rode trekker met oplegger en van die vlaggen. Kanten gordijnen, bedstedes, hooi, tulpen op tafel, zo’n lamp uit De Aardappeleters, eierballen, wentelteefjes én vijf schuchtere boeren op zoek naar de liefde, die zich in dat decor door een berg brieven moesten worstelen. Boer zoekt Vrouw is terug.
Het waren brieven waarin zinnen stonden als: rozen zijn rood en trekkers zijn blauw, sinds 1 april denk ik alleen aan jou. Ik denk dat als ik zo’n brief met zo’n stukje poëzie had gekregen, ik ter stond de molen uit was gehold om door een van die draaiende wieken geraakt te worden. Hoe ver ligt die molen eigenlijk van een ziekenhuis verwijderd?
Begrijp me niet verkeerd: ik snap dat niet iedereen die in de pen klimt, een prachtig sonnet met binnenrijm op papier kan toveren. En ik begrijp ook dat je bij voorbaat al wanhopig bent, omdat je weet dat je niet alleen zult zijn. Dat er meer mannen naar Bernice kijken, naar hoe zij daar met een riek het hooi staat af te pellen, naar hoe er een kalfje aan haar blauwe overall knabbelt, haar schuchterheid, haar onervarenheid met die verlegen oogopslag en dat die mannen allemaal denken: ‘he, wat voel ik daar nou in mijn onderbuik? Zijn dit nou vlinders?’
Dat levert stress op: want hoe onderscheid je je van al die mannen? Hoe zorg je ervoor dat Bernice jou uit die enorme stapel brieven gaat kiezen? ‘Dan maar een gedicht’, moet iemand hebben gedacht. Iets met ‘rozen’ en iets met ‘jou’. Iets met ‘aan je denken’ en iets met het boerenleven…, kom, wat zie je nou op een boerderij…, hooi. ‘Ik wil met je in het hooi…’ Nee, dat is te… voortvarend, dat komt later wel. Ik weet het! ‘Trekker’!
Daarna werden die vondsten door elkaar gehusseld en was daar hét gedicht om Bernice d’r hart mee te veroveren. Ik geloof dat ze het op de ‘Nee’-stapel deponeerde.
Je zag de wanhoop ook bij anderen terug. Briefschrijver Arnout, een glaskunstenaar die na het zien van Claudia het vurige branden in zijn lendenen omschreef als ‘er was sprake van een bovengemiddeld geïnteresseerd zijn’ had er heel origineel de horoscoop op nageslagen. En wat bleek: de sterrenbeelden Vissen en Kreeft konden niet zonder elkaar. En dat werd niet op één website gezegd. Nee, dat las hij op meerdere sites terug. Dit kon geen toeval zijn, dit was voorbestemd.
Anderen gooiden het over de cadeautjesboeg met sterke drank, het knutselen van een boekwerk, of met maar gewoon een professioneel gedraaide film. Bernice moest achter een laptop kruipen om te zien hoe ene Gerben zichzelf voorstelde. We zagen hem in close-up uit verschillende hoeken gefilmd worden. En dan liep hij nadat hij klaar was met zijn praatje ook nog eens heel vlot het shot uit. Ik stelde me voor hoe vaak dat shot over was gedaan, hoe vaak Gerben weer dat loopje moest doen, tot de een of andere Quentin Tarantino-wannabe eindelijk tevreden was met het eindresultaat.
Maar goed, geschreven werd er. Bernice spande de kroon met 430 brieven én een video en trok daar bleek van weg. De anderen deden het met minder dan 100 brieven. Haico had met achttien de minste, maar die vond dat helemaal niet erg.
We zagen al een voorstelvideo van Ellen die met een camper en twee wolfshonden een reis aan het maken was en graag terug naar Denemarken zou gaan om met Haico babi pangang te eten (uit de opfrisquiz op de website van Boer zoekt Vrouw bleek namelijk dat Haico dol was op dit Chinese gerecht).
Ook wilde iedereen de rug van Piet masseren, al dan niet om van Piet Duits te leren. “Ein bischen mehr nach links”, oefende Piet vast. “Ein bischen nach unten.” Of Piet aan het eind van dit seizoen de liefde gaat vinden, weten we nog niet. Maar dat hij van zijn rugproblemen verlost zal zijn, staat vast.
Richard moest ondertussen een beetje loskomen, vond Yvon. Als hij iets zag zitten, dat ook gewoon zeggen, zonder slagen om de arm. Ik zie dat wel gloren hoor, met die Richard. Die heeft iets ondeugends. Voor je het weet staat hij, net als Rob dat vorig seizoen deed, te luchtgitaren in een van die onoverdekte Slowaakse loodsen.
Gelukkig werd ook weer duidelijk dat Boer zoekt Vrouw over meer gaat dan oer-Nederlandse beelden en hakkelende boeren met rode konen. Yvon Jaspers prikte vakkundig door Bernice heen. Want die bleef ondanks die 430 brieven het gevoel houden dat wie ze ook koos, het toch niets zou worden. Jaspers analyseerde dat je openstellen voor het idee dat het misschien wél iets wordt, doodeng is. Dat het makkelijk is ervan uit te gaan dat je aan het eind van deze dollemansrit, alleen naar die diep in Zweden verstopte stal terug zult keren.
Zo is het, dacht ik: daarom is dit programma altijd weer de moeite waard om te kijken. Want wie herkent zich niet in de wens samen met iemand een kerstboom op te tuigen? Om in plaats van wakker te liggen, tegen een bijslaapmachine te kunnen kruipen en lekker lepeltje-lepeltje in te dommelen? En alleen door je kwetsbaar op te stellen, kun je die droom in vervulling laten gaan. Kom op, Bernice, we duimen voor je.
Ivo van Woerden is journalist en schrijver. Voor LINDA. blogt hij over kijkcijferknallers als Boer zoekt Vrouw en Wie is de Mol?
Kijk aflevering 2 van Boer zoekt Vrouw hier terug.
'Gezocht: een maatje voor het leven' - dít zijn de nieuwe boeren van 'Boer zoekt Vrouw'Lees ook