Anne komt er na de dood van haar opa achter dat hij gay was, ondanks zijn heterohuwelijk, en dat hij is overleden aan aids.
Anne: “Hij heeft altijd moeten toneelspelen.”
Opa Cees
Anne is documentairemaker en onderzoekt op een unieke manier het verhaal van haar opa Cees. Dit doet ze door realiteit en fictie te mixen. Ze interviewt haar familie en ziet de waarheid over hem door hun ogen. Ook probeert ze een nieuwe realiteit neer te zetten met acteurs, door hen bepaalde scènes te laten spelen uit die tijd.
Anne: “Mijn moeder wist toen wel van de geaardheid van mijn vader af, maar ik nog niet. Eigenlijk niemand. Hij ging het liefst zijn eigen gang, de stad in. En achteraf weet ik waarom. Ze waren wel goed in de schone schijn ophouden”, zegt Kees, de zoon van opa Cees.
Familiefoto’s
Anne komt erachter dat er nauwelijks familiefoto’s zijn uit die periode. “Ik heb wel lege vakantiefoto’s uit die periode, maar je ziet nergens een foto van het gezin”, zegt Anne. Ze wendt zich tot de acteurs. “Ik wil graag met jullie deze lege foto’s weer opvullen.”
Tijdens het maken van de foto’s komt haar vader Kees op de set en Anne confronteert hem met de ‘gezinloze’ foto’s. Kees kan echter niet vertellen waarom er destijds geen familiefoto’s zijn gemaakt. “Ik ben gewoon benieuwd naar de familiedynamiek destijds.” Er valt een lange stilte. “Ja, die dynamiek, dat is lastig. Ik durf het je echt niet te vertellen”, antwoordt Kees.
Anne raakt gefrustreerd en de actrice breekt uit haar rol: “Wat betekent het voor jou als kind en als mens als er niet wordt gepraat? Durf je dat te zeggen?” Ze probeert eerst haar tranen te bedwingen, maar barst dan in huilen uit. “Ik vind het heel moeilijk om het hierover te hebben, omdat wij hier dus nooit over praten of over gevoelens. Ik merk elke keer een blokkade, alsof ik ergens tegenaan loop.”
Anne beschrijft dat haar vaders schaamte voor opa Cees ook haar schaamte is geworden en die wil ze niet voelen. “Ik ben daar gewoon klaar mee. Ik wil ook gewoon trots kunnen zijn op mijn opa. En ik wil ook niet het gevoel hebben dat ik de boel verraad of zo. Het is gewoon zo’n gek loyaliteitsgevoel.”
Zon in de nacht
“Maar waarom zou je dat gevoel hebben? Jij bent iets aan het uitzoeken en je wil weten hoe dit voor mij voelde”, stelt vader Kees. Hij kijkt zijn dochter enkele seconden aan en slaakt een diepe zucht. Zijn bril gaat af en hij wrijft met een hand over zijn gezicht. “Kut, het voelde kut. Dat was het. En je praat niet altijd over kut-gevoelens. En hij heeft mijn moeder zo veel pijn gedaan. Hij wist hoe hij in elkaar zat voordat-ie ging trouwen. Dat wist-ie gewoon. Hij heeft altijd toneel moeten spelen.”