De vijfjarige Emma stond tweemaal in LINDA.: met een indrukwekkende portretgalerij van kinderen bij wie kanker is geconstateerd, en op de cover van ons Kankernummer. Sinds juni vorig jaar volgen we haar op LINDA.nl.
Dit is de laatste aflevering van de rubriek ‘Emma (5) heeft leukemie’. Met een fijne reden: Emma kreeg deze week haar laatste chemo.
Voor haar moeder, Marjolein Krijnen (36), zorgde het naderen van de laatste behandeling voor een periode van reflectie. “De laatste twee jaar hebben we op de automatische piloot geleefd, maar de afgelopen weken begon ik veel pas echt te beseffen. Wat we hebben meegemaakt, wat ik allemaal heb gezien. De laatste twee weken vielen me zwaar. Ik dacht aan zoveel dingen terug: van Emma’s eerste ziekenhuisopname tot het moment dat ze de diagnose kreeg. Het was constant in mijn gedachtes.”
Nu Emma’s laatste behandeling achter de rug is, liggen vreugde en angst dicht bij elkaar. “We zijn heel blij, maar ook bang voor wat de toekomst gaat brengen. Maar daar moeten we vertrouwen in hebben. Tachtig procent van alle kinderen met leukemie geneest; wij hebben geen reden om aan te nemen dat Emma daar niet bij hoort.”
Er breekt nu een heel andere periode aan voor het gezin. “We zullen eraan moeten wennen dat alles weer normaal wordt. Dat we, als Emma een keelpijntje heeft of koorts, niet in paniek hoeven raken. Dat hoort er dan gewoon weer bij en hoeft niet per se met leukemie te maken te hebben. En we kunnen, als Emma straks een griepje geeft, gewoon weer naar de huisarts in plaats van het ziekenhuis in Breda.”
Emma’s laatste chemo werd samen met familie opgehaald in het Prinses Máxima Centrum in Utrecht. Een “feestelijk gezelschap”, zegt Marjolein, al was dat feestelijke er bij aankomst in het ziekenhuis gauw van af. “Voor ons was dit een mijlpaal, maar je ziet bij binnenkomst meteen kindjes rondlopen die nog ziek zijn. Dat waren wij, dacht ik. Bij eerdere bezoeken keek ik vaak jaloers naar de kinderen die hun laatste behandeling hadden gehad en het ziekenhuis uitliepen. Je wilt toch dat het jouw kind is dat daar loopt. Maar tegelijkertijd gaf het hoop: ‘Zie je, het kán gewoon.”
Voor Emma zelf was haar laatste behandeling ook heel speciaal: “Ze had haar mooiste jurk aangetrokken en mocht de bel luiden: een uit de VS overgewaaide traditie om het einde van een behandeltraject te vieren. Ze was heel trots, maar moest in de auto ook even huilen omdat ze de zusters zo gaat missen.”
Toen Emma en haar ouders thuiskwamen, wachtte hen een verrassing: vrienden hadden het hele huis versierd met ballonnen en kernwoorden die bij Emma passen. “Ze zijn zó betrokken geweest, en dit geeft wel aan hoezeer ze mee hebben geleefd.”
Gisteren trakteerde Emma op school, waarbij zij ook haar KanjerKetting – met voor elke medische behandeling één kraal – meenam. “Acht meter is die nu, 657 kralen. Bijna zo lang dat alle kinderen een stuk vast konden houden.” En voor alle vrienden en familieleden die het gezin de afgelopen jaren hebben gesteund, geven Marjolein en haar vriend dit weekend een feest. “Mensen zeggen wel eens: ‘Spannend dat je durft te vieren dat ze beter is.’ Maar dat doen we niet; we willen juist het léven vieren. Wij weten als geen ander hoe dat ineens op losse schroeven kan komen te staan.”
Hoe heftig en hoe moeilijk die ervaring ook was, Marjolein heeft er wel veel van geleerd. “Ik kíjk veel meer naar mijn kind. Normaal doet een kleuter wel 101 dingen op een dag die je als vanzelfsprekend ervaart. Maar er gaat geen dag voorbij zonder dat ik tegen Emma zeg hoe trots ik op haar ben en hoeveel ik van haar hou.”
Lees ook de vorige artikelen in deze reeks:
1 – Moeder Marjolein: ‘Emma heeft al meer haartjes dan toen ze in LINDA. stond’
2 – Precies een jaar na haar diagnose mocht Emma naar Disneyland: ‘Naast vreugde ook tranen’
3 – Moeder Emma: ‘Dat we op vakantie konden, was een jaar geleden ondenkbaar’
4 – Emma’s eerste schooldag komt eraan: ‘De dag erna heeft ze haar chemo’
5 – Emma’s moeder over eerste schooldag: ‘Zij ging lachend naar school en ik huilend naar huis’
6 – Emma’s moeder Marjolein: ‘Nu ze haartjes heeft, vindt Emma zichzelf weer mooi’
7 – Emma’s moeder Marjolein: ‘Soms vraagt ze: ‘Mama, ben ik nog steeds ziek?”
8 – Emma’s moeder Marjolein had een confronterende week: ‘Het kan snel omslaan’
9 – Emma’s moeder: ‘Ze zei: ‘Ik ben geen jongetje, mijn haar is uitgevallen”
10 – Moeder Marjolein: ‘Ineens is het zover: het jaar van Emma’s laatste behandeling’
11 – Waarom Emma’s moeder nu juist weer meer angst voor de toekomst heeft
12 – Emma staat op cover LINDA.: ‘Ze lijkt normaal, maar kanker speelt nog een grote rol’
13 – Moeder Marjolein: ‘Wat zou ik het fijn vinden als dingen weer normáál zijn’
14 – Moeder Marjolein: ‘Ik word niet meer nerveus als we naar het ziekenhuis gaan’
15 – Wat kanker met je kan doen: ‘We weten niet wat er in Emma’s koppie omgaat’
