De meeste mensen zouden ontploffen van de zenuwen met 135.000 euro in het vooruitzicht en een batterij camera’s op hun gezicht gericht. Elvie (46) bleef bij Miljoenenjacht vooral heel rustig. En een beetje verbaasd.
Met 135.000 euro op zak stapt Elvie weer de bus in naar het Limburgse Sint Geertruid.
Ze stapte met een hese stem na een luchtweginfectie én een bus vol dorpsgenoten richting de studio in van Miljoenenjacht, met weinig verwachtingen. “Ik kon eigenlijk niet mee, omdat ik moest werken en ik mijn studenten niet in de steek wilde laten. Maar mijn moeder wilde graag dat ik meeging. Ik was nog niet fit, maar toen ik eenmaal in de bus zat, had ik er helemaal zin in om de opnames bij te gaan wonen met mijn mede-dorpsgenoten. Ik zei nog uit het niets: ik ga straks koffers openen met Linda de Mol.” Dat bleek een voorgevoel van formaat.
Voor de opnames beginnen, worden er wat oefenrondes gehouden. Iedereen mag even de knoppen indrukken en wat vragen beantwoorden. Elvie: “Ik had alle vragen fout. Echt állemaal. Toen moest ik ook nog naar voren komen en ging ik voor de grap achter die rode knop staan, die je indrukt als je het bod van de bank accepteert. Mijn dag kon toen al niet meer stuk. Ik was alleen maar aan het lachen.”
Maar dan gaat het spel echt van start. Elvie blijkt niet alleen leuk, maar ook scherp. “Bij de vraag over hoeveel schoenen vrouwen in Nederland gemiddeld hebben, had ik ineens het goede antwoord én was ik de snelste. Ik hou van schoenen, vooral sneakers. En voor ik het wist had ik gekozen om kandidaat te zijn.” Ze dacht: dit kan ik helemaal niet. “Mijn stem was weg, ik kan niet rekenen, ik moet op beeld, ik vond het veel te spannend. Mijn hele leven flitste even voorbij. Maar ik dacht ook: ik doe het gewoon. Mijn moeder zat in het publiek, mijn schoonzus, broertje, vriendinnen, het halve dorp. Linda stelde me op mijn gemak. Het was mooi om mee te maken.”
Eenmaal in het spel gaat alles een beetje langs haar heen. “Ik was vooral bezig met iedereen om me heen en nogal onder de indruk van de productie. Iedereen was zo hard aan het werk. Bij de rekensom kon ik me amper concentreren. Ik gunde het mijn medekandidaten ook allemaal zo. Iedereen was zó slim en aardig. Ik vond dat best indrukwekkend.”
De koffers kiest ze deels op gevoel, deels op betekenisvolle data. “Eerst koos ik de koffer met de geboortedag van mijn vader. Daar ging ik mee spelen. Ik had ook mijn vingers op een bepaalde manier gelegd, ik dacht dat dat misschien geluk zou brengen.” In haar hoofd herhaalt ze steeds: ik kan dit, ik kan dit, ik kan dit. Bij het bod van 135.000 euro twijfelt ze. “Ik wilde eigenlijk doorspelen, maar mijn moeder, mijn broertje en een groot deel van mijn vak riepen dat ik moest stoppen. Dus ik dacht: ik moet niet eigenwijs zijn. En ik drukte.”
In haar eigen koffer bleek uiteindelijk het bedrag van twee miljoen euro te zitten. Elvie haalt er haar schouders over op. “Ik voelde daar weinig bij. Dit bedrag was me gegund, ik heb gespeeld vanuit mijn gevoel, dus dit paste ook bij mij. Ik ben er blij mee. Wat ik ermee ga doen weet ik nog niet precies, maar ik ga er in elk geval van genieten met mijn kinderen. En misschien een paar nieuwe sneakers kopen.”
Na de opnames vertrekt de bus terug naar het dorp. “Iedereen was zó blij voor me. Het voelde heel warm, maar ook absurd allemaal. De terugreis was één groot feest.” Ook haar omgeving reageerde verrast. “Mensen vonden het gek dat ik zo rustig was op tv. Normaal ben ik heel druk en enthousiast. Maar iedereen gunde het me zo, blijkbaar heb ik een enorme gunfactor. Op mijn werk begonnen collega’s te juichen voor me.”
Elvie werkt als docent Facility Management aan de Zuyd Hogeschool. “De studenten op de gang lachen nu nog meer naar me en ik krijg lieve berichten van mensen die ik lang niet gesproken heb of zelfs niet ken. Ook oudere mensen in de supermarkt spreken me aan. ‘Ik heb je op tv gezien, zo spannend was het in tijden niet meer’, zei een mevrouw laatst. Dat doet me goed. Het heeft ook iets met mijn zelfvertrouwen gedaan.
Afgelopen jaar was voor Elvie niet gemakkelijk. “Er zijn in korte tijd veel mensen overleden die heel dichtbij me stonden. Mijn vader, mijn beste vriendin, mijn oom en mijn tante. Maar het leven gaat door, samen met mijn kinderen en lieve vrienden om mijn heen, ben ik positief gebleven. Dat zit in mij: ik probeer zoveel mogelijk te lachen en overal het goede van in te zien.”
Afgelopen weekend keek ze met haar familie de uitzending terug. “Dat vond ik wel spannend. Je ziet dat ik veel in mijn hoofd zit, dat ik soms een antwoord geef terwijl ik de vraag niet eens goed gehoord heb. Maar we hebben er goed om gelachen.” Haar belangrijkste motto? “Genieten. Dat heb ik gedaan. En dat blijf ik doen.”
Finaliste grijpt naast 2 miljoen euro in 'Miljoenenjacht': 'Ongelofelijk'
